کارکرد معماری پایدار در توسعه گردشگری شهری

با توجه به افزایش استرسی ها و فشار ناشی از محیط زندگی و کار و مدرنیزه شدن شهر ها نیاز به گردش و سیاحت بیش از گذشته احساس می شود. وجود عوارض طبیعی همچون رودخانه کوه جنگل و ... همجنین آثار و بناهای تاریخی ارزش بالایی از لحاظ گردشگری برای شهر دارد. با توجه به دید اقتصادی صنعت گردشگری کشور های مختلف جهان ضمن برخورداری از جاذبه های طبیعی به ایجاد جاذبه های مصنوعی مثل پارک های وحشی مسابقات هنری ورزشی برگزاری نمایشگاه ها و ... پرداخته اند. گردشگری انواع مختلف دارد که در میان آن ها گردشگری شهری اهمیت بیشتری دارد و با ایجاد جاذبه های توریستی با بهره گیری از معماری پایدار و اصول پایداری و گسترش فضای سبز می توان گردشگری را توسعه بخشید. توجه به توسعه پایدار نیازمند فراهم کردن زمینه ای برای هم راستا بودن ابعاد مختلف توسعه پایدار با شاخص های آن نظیر رفاه اجتماعی استفاده بجا از منابع طبیعی هم در جهت حفظ آن و هم در جهت جذب گردشگران جلوگیری از انتشار آلاینده ها در جهت پایداری محیط زیست و دافعه عمل نکردن در قبال گردشگران و بسیاری از شاخص های دیگر می باشد. گردشگری با رویکرد معماری پایدار باید به گونه ای باشد که اثار مخرب بر محیط زیست را کاهش داده و منابع را برای آیندگان حفظ کند. روش تحقیق در این مقاله از نوع مطالعات کتابخانه ای بوده و هدف بررسی کارکرد توسعه پایدار در توسعه گردشگری شهری میباشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری پایدار ، گردشگری شهری ، محیط زیست ، توسعه پایدار و معماری پایدار