استفاده از عامل تاثیربخش فرهنگ در طراحی مسکن مدرن به تبعیت از خانه های تاریخی

مسکن به عنوان فضای فیزیکی، فضایی فرهنگی و اجتماعی پدیده ای چند ساحتی بوده که کمتر مورد برسی دقیق و کالبد شکافی قرار گرفته است. از آنجا که ساختن یک مسکن، پدیده ای فرهنگی است، شکل مسکن و سازمان و نظم فضایی آن، شدیدا متاثر از محیط فرهنگی که مسکن به آن تعلق دارد است؛ هدف و نقش مسکن ایجاد یک واحد اجتماعی فضایی می باشد. مفهوم محرمیت در مسکن همیشه بیشتر یا کاملا به وسیله فرهنگ تعیین می شود و اثر زیادی بر شکل خانه دارد. نیاز و یا خواسته محرمیت می تواند به صورت فضاهای مرتبط و یا پیوسته به محدوده یا قلمروهای مجزا از یکدیگر نشان داده شوند. بناها مطابق سنت و عرف، حول فضای داخلی شکل گرفته اند و یا اصطلاحا درون گرا هستند. این حالت حاصل تاثیر اقلیم، موقعیت و منطقه نمی باشد، بلکه حاصل عوامل اجتماعی و فرهنگی است که هم در شهر و هم در روستا می توان به چنین نمونه هایی برخورد کرد. این ترکیب و ساختار که در ایران و نقاط مشابه وجود دارند، باعث نوعی جدایی قلمروها می شوند، در نتیجه زندگی داخلی و خصوصی ازکوچه و همسایگان جدا می گردد. اهمیت دادن بیش از اندازه به جنبه های فرهنگی شکل ساخته شده، به سوی حالت نسبی گرای کاملی میل کرده و به آن منجر می گردد؛ که به مجرد اینکه یک فرهنگ و یا شیوه زندگی معینی تغییر می-کند، به طریقی شکل های وابسته و متعلق به آن فرهنگ معنای خود را از دست می دهند. تعداد قابل ملاحضه ای از تولیدات و ارزش های تولید شده به وسیله یک فرهنگ مدت ها بعد از اینکه آن فرهنگ از بین رفته، ارزش خود را از دست نمی دهند. اشکال مسکونی و مجتمع های زیستی وابسته به آن فرهنگ، بعد از محو آن هنوز قابل استفاده می باشند. زیرا در حقیقت از زبان و دیدگاه انسان در مقابله با زبان و دیدگاه تکنولوژیک، این گونه شکل ها می توانند غالبا اشکال برتر باشند.

کلیدواژه ها:

خانه ، فضا ، قلمرو ، فرهنگ ، محرمیت