بررسی عناصرهویت ساز در معماری خانه های دزفول نمونه موردی: (خانه سهرابی دزفول)

اکثر صاحب نظران هویت را مفهومی متغیر و شناور می دانند که درگذر زمان و دربازخورد با عوامل مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و ... شکل می گیرد. اما مقوله هویت سابقه ای به بلندای تاریخ دارد و آن زمان که انسان احساس کرد که باید به کیستی و چیستی خود در برابر طبیعت پاسخ دهد، هویت متولد شد. اما به نظر می رسد در این برهه از زمان که شاهد پیشرفت های گوناگونی در تمام زمینه های علمی هستیم جای هویت در معماری ایرانی کمرنگ تر و دچار گسست شده است. یکی از این گسست، دور شدن هویت بومی و ارزش های اسلامی در معماری امروز ایران است. عدم استفاده درست از تجارب ارزشمند تاریخی و اسلامی در حوزه معماری و سامان دهی محیط مصنوع با الگوهای غربی و بین المللی شاهد روشن این مدعاست. از آن جا که یکی از شیوه های بررسی هویت جامعه، توجه به عناصر فضایی و ارتباط آن با فرهنگ جامعه است، برای شناسایی هویت جامعه سنتی ایرانی بررسی عناصر هویت ساز در معماری سنتی ایران شیوه مناسبی به نظر می رسد. در ابتدا تعریفی از هویت و هویت سازی در معماری داده شده و سپس نمونه ای از خانه های سنتی به نام خانه ی سهرابی دربافت قدیم شهر دزفول، مورد مطالعه قرار گرفته است. نتیجه ی حاصل از این بررسی نشان می دهد که در طراحی خانه های سنتی ایران، معمار آشنایی کامل با مولفه های هویت ساز یعنی ارزشهای ملی و دینی و... دارد که همگی آن شیوه ها را در معماری وارد نموده است.

کلیدواژه ها:

عناصر هویت ، جامعه ، بوم گرایی ، معماری ایرانی ، خانه سهرابی دزفول