راهکارهای طراحی اتاق انتظار در محیط های آموزشی برای کودکان دارای اوتیسم با تمرکز بر تیوری اپلتون

به همان اندازه که آموزش افراد دارای اوتیسم از سنین کودکی، به عنوان یک شیوه درمانی مناسب اهمیت دارد، به همان اندازه نیز، مناسب سازی محیط های آموزشی برای این افراد لازم است. ازآنجاکه اتاق انتظار، یکی از اولین فضاهایی است که کودکان و خانواده های آن ها، باید در بدو ورود خود به محیط های آموزشی، مدت زمانی را در آنجا سپری کنند، مناسب سازی این اتاق، یکی از اولویت هایی است که باید در طراحی این محیط ها به آن توجه شود. زیرا چنانچه در اتاق انتظار، تصویر اولیه و آرامش بخشی از حضور در محیط های آموزشی، برای کودکان اوتیسم و خانواده های آن ها ایجاد شود، این افراد به ادامه حضور در این محیط ها و استفاده از خدمات آموزشی و درمانی ارایه شده در آن ها ترغیب می شوند. پس با توجه به لزوم مناسب سازی اتاق انتظار و همچنین، اصول تیوری اپلتون (پیش بینی و پناه) که جهت ایجاد حس کنترل و آرامش در محیط مطرح شده اند، هدفی که در این مقاله دنبال می شود، ارایه راهکارها و اطلاعاتی جهت طراحی این اتاق در محیط های آموزشی، براساس تیوری اپلتون برای کودکان اوتیسم است. جهت دستیابی به این هدف، روش تحقیق از نوع کیفی و توصیفی بوده و جمع آوری اطلاعات، از طریق مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی انجام شده است. در پایان نیز، یافته ها و نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داده است که جهت تحقق مفهوم پناه در تیوری اپلتون، با پارتیشن بندی و تقسیم اتاق انتظار به واحدهای کوچک تر، هر واحد مانند یک پناهگاه در ایجاد حریم خصوصی برای هر خانواده اوتیسم موثر است. همچنین، مشخص شده است که فراهم کردن امکان مشاهده محوطه باز اطراف قبل از ورود به آن، از داخل اتاق انتظار، یکی از راهکارهای مناسب جهت عینیت بخشیدن به مفهوم پیش بینی، در طراحی این اتاق است. دید داشتن کارکنان به اتاق انتظار، نصب تلویزیون در این فضا و ... نیز، از دیگر راهکارهای مطرح شده بر اساس این تیوری هستند.

کلیدواژه ها:

اتاق انتظار ، محیط های آموزشی ، اختلال اوتیسم ، کودکان اوتیسم ، تیوری اپلتون