مقایسه انواع قراردادهای عمرانی به لحاظ فنی

بدنبال فراگیر شدن بکارگیری سیستم های نوین ساخت، سازمان ها و نهادهای بسیاری در گوشه و کنار جهان اقدام به تهیه روش های قراردادی با شرایط عمومی و خصوصی متفاوتی کرده اند. قراردادهایی که در واقع چهارچوبیاستاندارد برای تخصیص مسئولیت ها و ریسک های پروژه در اختیار پیمانکار و کارفرمایان پروژه ها قرار می دهد. به دنبال این رویکرد معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری بخشنامه هایی جهت بکارگیری کارفرمایانو پیمانکاران پروژه ها منتشر کرد. با این وجود، و پس از گذشت سالها، به نظر میرسد کارفرمایان و پیمانکاران بسیاری وجود دارند که در بکارگیری بخشنامه های داخلی با مشکلاتی مواجه می گردند؛ مشکلاتی که میتوان آنها را ناشی از عواملی چون ابهامات موجود در ضوابط و شرایط قراردادی هر یک از بخشنامه ها، عدم تناسب بخشنامه ها با اصول حاکم بر پروژه، عدم آشنایی کارفرمایان و پیمانکاران با روش صحیح تنظیم قراردادها، عدم شناخت صحیح از مفاهیم و مفاد شرایط قراردادی، و ... دانست . در این نوشته انواع روش های اجرای پروژه ها در کنار معایب و محاسن مهم هریک به اختصار توضیح داده می شود. هر یک از روش ها دارای نقاط ضعف و قوتی هستند و شناخت و مقایسه آن ها با در نظر گرفتن زمینه و زیرساخت های لازم برای تحقق هرکدام و سرانجام تعیین یک یا چند روش برای اجرای پروژه، گامی موثر در جهت اجرای بهینه پروژه می باشد. لذا بهتر است هر کارفرمایی، با توجه به این نکات و در نظر گرفتنامکانات مالی، تخصصی و مدیریتی خود و با توجه به میزان توانمندی مهندس مشاور و پیمانکار طرف قرارداد، روش بهینه را انتخاب نموده و با بهترین کیفیت و کمترین زمان و حداقل هزینه، پروژه مورد نظر را به اتمام برساند

کلیدواژه ها:

قرارداد ، پروژه ، کارفرما ، پیمانکار