سیر از ماده به فضا با سمبولیسم نوردر معماری ایران و جهان

همه انسانها درباور وروحیه انسان شناسی خود فطرتا وذاتا حق اگاه و حق مدار هستند تنها هنروابزار آن محملی برای تجلی این صفات میباشد باید دانست که این هنروازجمله معماری برای ورود به عرصه معنا و محتوا گریزی جز رمزپردازی و شیوه های نمادگرایانه و تمثیلی ندارد درمعماری جهان نورپررنگترین وجه اشتراک تمثیلی برخاسته ازارزش ها و جهان بینی ها است که درکالبد معماری عینیت یافته است دراین مقاله سعی برآن است که آن دسته ازویژگیهای معنوی نور درادیان مختلف و همچنین وجه نمادین نوردرشاهکارهای معماری جهان که درحقیقت کم کردن ماده و افزایش فضا است مورد پی جویی قرارمی گیرد به عبارتی شناسایی روند و نمونه های تجلی سمبولیسم نور درجهان بینی فرهنگهای متفاوت هدف اصلی خواهد بود این میراث جهانی باتوجه به وجه تمثیلی آن موجب جهان شمولی آن شدها ست معماری و نور به همان اندازه به هم وابسته اند که جسم و روح یکی برای زنده بوده و دیگری برای حضور مادی دراین جهان به دیگری نیاز دارد ازانجایی که فضا جوهره معماری است همواره شفافیت و نور ازمفاهیم پایدار درهستی درجهت افزایش و توسعه فضایی گام آن برداشته است

کلیدواژه ها:

زیبایی ، نور ، شفافیت ، سمبولیسم