بررسی زبان الگوی معماری مسکونی معاصربا رویکرد نقد ضوابط شهرداری

با افزایش بیرویه ورود مهاجران به شهرها از سالهای 1431 به بعد،تقاضای مسکن به میزان زیادی افزایش یافت. در این میان نبود ضوابط کنترلی درست برای طراحی، منجر به تولید مسکنی بیکیفیت شد. ضوابطیصرفا کمی همچون سطح اشغال، تراکم و ... که اگر طراح آنها را رعایت میکرد، مجوز ساختمانی صادر میشد. در کنار تمامی عواملی که در ایجاد بحران برای مسکن بیکیفیت امروزیدخیل بودهاند، ضوابط شهرداری نه تنها کیفیت ساختمانها را کنترلنمیکرد، بلکه ضوابطی همچون سطح اشغال 01 %، ضوابط نورگیرها و ... طراحی اکثر ساختمانهای مسکونی را به سمت طراحی یکسان و ملالآوری پیشبرد که امروز شاهد آن هستیم. از طرفی باید اشاره کرد معماری هر زمانی دارای زبان الگویی است که این زبان الگو در عین اینکه از بینظمی و سردرگمی در طراحی جلوگیری میکند، راه را برای خلاقیتهای فردی نیز باز میگذارد. قطعا امروزه شهرداری به عنوان یک نهاد تصمیمگیرنده میتواند در ایجاد این زبان الگو و کنترل کیفیت در ساختمانها سهم موثری داشته باشد. در اینتحقیق در پی نقد ضوابط شهرداری و دستورالعملهای موجود، به بررسی دیدگاههای چندی از محققین و متفکرین پرداخته شد تا بر اساس آنها بتوانیم جایگزینی کیفی برای این ضوابط پیدا کنیم.

کلیدواژه ها:

زبان الگو ، معماری مسکونی معاصر ، نقد ضوابط ودستورالعمل ها ، شهرداری