بررسی بافت محله دردشت اصفهان و ارائه راهکارهایی جهت حفاظت و ایجاد تعادل و توازن میان کالبد قدیم و جدید محله

محله دردشت اصفهان در حوزه شمالی رودخانه زاینده رود واقع شده و دوره های بعد از اسلام و به خصوص دردوره دیالمه سلجوقیان از مراکز مهم علمی شهر اصفهان بوده است و به علت خصوصیات فرهنگی مذهبی و اجتماعی اش از سایر محلات متمایزاست و می توان تبلورش را در کالبد و فضای محله مشاهده نمود. امروزه این محله همچون دیگر بافت های تاریخی بر اثر تغییرات زمانه دچار تحول و مشکلات زیادی گشته است. قممتی از بخش های آن تخریب گشته و بافت موجود دچار بحران هویت کالبدی فاایی اجتماعی و فرهنگی گردیده است که با برنامه ریزی مناسب در جهت از بین بردن هرگونه فرسودگی ، تضاد وبازگرداندن کلیت حاکم بر محله به صورتی که با ارایه راهکار های مناسب ، شرایط ادامه حیات بافت، رفاه و آسایش ساکنین محلات قدیمی را فراهم آوریم این پژوهش با توجه به فرضیه های فوق از لحاظ هدف کاربردیو با روش های ترکیبی تحقیق از جمله روشهای مطالعاتی توصیفی، تحلیلی و موردی انجام گرفته است. به عبارتی پس از ماالعه مبانی نظری مرتبط با موضوع، به توصیف و شناخت و ضعموجود و جمع آوری اطلاعاتی در مورد آثار تاریخی، ویژگیهای فرهنگی اجتماعی، امکانات رفاهی و خدماتی، ویژگیهای با فت شهری دردشت)تراکم و ترکیب(، اقلیم و. . . پرداخته شد

کلیدواژه ها:

بافت محله سنتی ، کالبد قدیم و جدید ، محله دردشت ، شهراصفهان