طراحی شهری براساس اصول پدافندغیرعامل

هزاره سوم در شرایطی آغاز شد که کشورهای صاحب نام در علوم، فنون و فناوری به دنبال برتری علمی و تکنولوژیکی خود به عنوان نماد قدرت در صحنه های سیاسی، اقتصادی، صنعتی و نظامی می باشند. علاوه بر آن، این کشورها اقدام به استفاده گسترده از انواع روش های گوناگون جهت حفظ مراکز حکومتی و شهری و همچنین تاسیسات حیاتی و حساس خود برای سالیان متمادی نموده اند. در همین وادی همزمان با گسترش شهرنشینی و بروز مشکلات نوظهور ناشی از آن، دستیابی به اهدافی نظیر پاسخگویی به نیازهای اساسی انسان در شهر و همزمان با آن تامین امنیت و آسایش وی و در نهایت، آمادگی شهروندان و ساختار های شهری در مواجهه با حوادث و بحران ها که به تامین امنیت ملی منجر می شود کاری بسیار ضروری و تخصصی می باشد. تحقیق حاضر که حاصل مطالعات کتابخانه ای بوده با استفاده از روش توصیفی-تفسیری به بررسی نظریات موجود پیرامون شهر، شهرنشینی و مسائل و مشکلات آن می پردازد. نحوه چگونگی شکل گیری دانش طراحی شهری را بررسی می کند و در ادامه به بررسی تعاریف، اصول و راهبرد های پدافند غیر عامل در مواجهه شهر ها با شرایط بحرانی مانند جنگ می پردازد. همچنین با توجه به اهمیت موضوع پدافند غیر عامل در کشور ایران و نداشتن ضوابط طراحی شهری موجز وکافی در این زمینه به بیان پیشنهاداتی در این عرصه می پردازد. در آخر نیز بیان می کند که باتوجه به منحصر به فرد بودن شرایط هر شهر نسبت به سایر شهر ها و مناطق، نیازمند تدوین و تبیین ضوابط و اصول پدافند غیر عامل بر مبنای مطالعات جداگانه برای هر شهر هستیم

کلیدواژه ها:

شهر ، شهرنشینی ، طراحی شهری ، پدافندغیرعامل