بررسی و تحلیل پایداری شهری درسکونتگاه های غیررسمی درایران نمونه موردی: محله عباس آبادشهرسنندج

شکل گیری مفاهیم جدیدی همچون توسعه پایدار سکونتگاههای بشری در حوزه شهر و برنامهریزی شهری، لزوم توجه به همه ابعاد توسعه پایدار در شهر از جمله اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و کالبدی- فیزیکی را بیش از پیش دارای اهمیت کرده است. از سوی دیگر در پی رشد شتابان شهری در دو قرن اخیر و همچنین تغییرات ناشی از عوامل مختلفی که باعث رشد روزافزون شهرنشینی شدهاند، گونه ای از سکونتگاهها، تحت عنوان سکونتگاههای غیررسمی در کشورهای مختلف جهان از جمله ایران شکل گرفته اند . در این پژوهش سعی بر آن است با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانهای و با روشهای تحلیلی، توصیفی جنبههای ناپایداری اسکان غیررسمی در محله عباس آباد شهر سنندج در معیارهای کالبدی- فیزیکی، اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که محله عباس آباد در همه معیارها و زیرمعیارهای مورد بررسی در این پژوهش از وضعیت ناپایداری برخوردار است و پیشنهاد میشود یکی از بهترین راهکارها به منظور حرکت به سمت توسعه پایدار در این سکونتگاه در پیش گرفتن رویکرد توانمندسازی است

کلیدواژه ها:

پایداری ، سکونت گاه های غیررسمی ، عباس آباد ، سنندج