نقش بهسازی بافت فرسوده درتوسعه پایدارشهرکرج

تحقق توسعه پایدار، به مثابه الگویی مطلوب مورد توافق برنامه ریزان و طراحان سیستم شهری است. به منظور تحقق ابعاد گوناگون توسعه پایدار، شناخت و پایش فرصت ها در هر سیستم (نظام) اهمیت بسزایی دارد. در همین ارتباط بافت فرسوده یکی از عناصر مهم سیستم شهری، به دفعات مورد مطالعه و واکاوی قرار گرفته است و بارها بهسازی آن به عنوان پتانسیلی در جهت پیشرفت و توسعه سیستم شهری مطرح شده است. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی معیارهای توسعه پایدار و تحلیل دستیابی به این معیارهای از طریق بهسازی بافت فرسوده است. روش کار ترکیبی از مطالعات اسنادی و پیمایشی است. اطلاعات مرتبط با شاخص های توسعه پایدار و همچنین مطالعات طرح بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهر کرج، به طریق اسنادی جمع آوری شده است؛ و در بخش تحلیل دستیابی به این معیارها، ابتدا به روش میدانی پرسشنامه در بین اهالی توزیع شد و نظرات آن ها در ارتباط با هدف پژوهش استخراج گردید. در نهایت با استفاده از فن تحلیل سلسله مراتبی AHP وضعیت بافت قبل و بعد از انجام طرح بهسازی مورد مقایسه قرار گرفت، به این صورت که وضعیت بافت قبل از بهسازی گزینه یک و وضعیت بافت بعد از بهسازی گزینه دوم در نظر گرفته و امتیاز مربوط به هر گزینه محاسبه شد و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که بر اساس یافته های کسب شده از پیمایش برای محدوده ی مطالعاتی و با توجه به روش های کمی انجام شده، گزینه ٢- وضعیت بافت بعد از بهسازی- در تقریبا تمامی معیارها و زیر معیارها وزن بیشتری می گیرد، در واقع نتایج حاصل از بهسازی بافت فرسوده باعث تأثیر مثبت بر سطح پایداری مؤلفه های توسعه پایدار شهری می شود؛ به عبارت دیگر بهسازی بافت فرسوده نقش موثری در دستیابی به معیارهای توسعه پایدار شهر دارد

کلیدواژه ها:

بهسازی ، بافت فرسوده ، توسعه پایدار ، فن تحلیل سلسله مراتبی ، AHP