شورای شهر،عالیترین نهادمردم سالاری دینی ومشارکت اجتماعی درتوسعه پایدارشهری

بطور کلی شورا در لغت به معنای رایزنی و مشورت کردن است و آیه شریفه قرآن کریم: « و امرهم شورا بینهم » که اهمیت قضیه را مشخصا تعیین و تعریف نموده است. شهر هم خاستگاه اصلی مدرنیته است و هم قهرمانانش. درشهر است که مدرنیته به بالندگی می رسد و درعین حال مدرنیته است که شهر را جلوه گاه خود می سازد[ 1]؛ در واقع شورای اسلامی شهر، تجمعی است برای هم اندیشی، رایزنی، نظرسنجی، تصمیم گیری و در مواردی اجرا، نظارت و بازبینی که جوهره اصلی حضور خرد جمعی در یک نظام مبتنی بر مردم سالاری به جای تکیه بر اندیشه و عقل فردی را شکل میدهد و از مهمترین ارکان مورد نیاز در مدیریت و برنامه ریزی شهری به منظور حصول یک شهر توسعه یافته و پایدار می باشد که لازم است موضوع بصورت ریشه ای مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. برنامه ریزی شهری درحقیقت به سه عنصر دولت، مردم و نهاد مدنی منقسم شده که عالیترین نهاد مردم سالار دینی را می توان نظام شورایی دانست. به لحاظ اهمیت و کارآئی و در واقع تبلور و ظهور حرکت جمعی در انتخاب مغز متفکر یک شهر، مطالعه خود را تنها به حوزه شورای اسلامی شهر اختصاص میدهیم. البته به جز شورای اسلامی شهر، دیگر نهادهای انتخابی هرکدام شرایط ویژه ای را دارند: ریاست جمهوری باید از رجال سیاسی باشد، اعضای مجلس خبرگان باید دارای رتبه اجتهاد باشند و نمایندگان مجلس نیز باید سابقه مدیریتی و سیاسی در پیشینه خود داشته باشند تا بتوانند از سوی مردم انتخاب شوند، اما اعضای شوراهای اسلامی شهر و روستا از معتمدین و افراد مورد وثوق مردم جامعه بوده که با اتخاذ تصمیمات در سرنوشت محل زندگی و منطقه خود تاثیر می گذارند. بنابراین لازم است تا این نهاد مهم و تاثیرگذار مورد آسیب شناسی قرار و در نهایت سندی راهبردی ارائه گردد تا توسعه شهری محقق گردد

کلیدواژه ها:

شورا ، مشارکت اجتماعی ، آسیب شناسی ، سندراهبردی ، راهکارهای موثرمدیریت شهری