بررسی توسعه کالبدی شهرمیانه واثرات آن برتغییرکاربری اراضی نواحی پیرامونی

تغییر کاربری اراضی در عصر حاضر رشد روز افزون جمعیت و گسترش شهرها، در اثر دخالت و بهره برداری نامعقول و تخریب سودجویانه، تغییرات کاربری اراضی در شهر و محدوده شهری را باعث گردیده است. شهرسازی امروز مبتنی بر توسعه پایدار است یعنی هیچ اقدامی نباید تعادل محیطی را دگرگون و به خطر اندازد. با بروز تحولات جدید، شهرها به سرعت تغییرات و دگرگونیهای را پذیرفتند. این دگرگونیها به شکل افزایش سریع جمعیت و رشد فیزیکی شهرها به صورتی نامتعادل و ناهماهنگ بوده است. 1330 روند رو به رشد و آرام و منطقی را سپری میکرد و متناسب با نیازهای - شهر میانه تا سال های 40 روزمره شهروندان مشکلی را برای زندگی شهری به وجود نمیآورد. اما با شروع تحولات و اثر پذیری جوامع شهری از آن کم کم مسائل شهری رخ نمود. یکی از مسائل افزایش جمعیت شهرها، رشد و توسعه روز افزون شهر و اثرات تاثیرگذار آن برتغییر کاربری اراضی اطراف شهر میباشد. رشد این شهر با افزایش مهاجرت روستائیان بعد از اصلاحات اراضی فزونی یافته ، این افزایش جمعیت بین سالهای 1355 تا 1365 به حدود دو برابر شدن جمعیت شهر یعنی از 36164 نفر به 65959 نفر رسیده است . رشد شهر در این سال ها به صورت حاشیهنشینی در اطراف هسته اولیه شهر بوده که به علت توان مالی اندک مهاجران منجر به ایجاد محله های فرودست شهری گردیده است . این تحقیق به بررسی توسعه شهر میانه و اثرات مثبت و منفی آن بر تغییر کاربری اراضی پیرامونی شهر میپردازد. بررسی نحوه تغییر کاربری اراضی نواحی پیرامونی شهر، تعیین جهت یا جهات رشد و توسعه فیزیکی مناسب شهر، بررسی نحوه سازماندهی رشد فیزیکی شهر با توجه به جمعیت موجود و مهاجر و تعیین عوامل موثر در نواحی پیرامونی شهر برای ایجاد توسعه پایدار از اهم اهداف مورد نظر این پژوهش میباشد. بطور کلی با روندکنونی به جهت نبود محدودیت و تنگناهای توسعه فیزیکی، شهر میانه با ادغام با برخی از روستاها و تصرف زمینهای کشاورزی و تغییر کاربری آنها از زراعی و باغی به مسکونی به یک پهنهی وسیع تبدیل و مجموعه واحدی را تشکیل خواهد داد

کلیدواژه ها:

توسعه کالبدی ، میانه ، تغییرکاربری اراضی ، نواحی پیرامونی و افزایش جمعیت