رویکردعمومی به سیاست های مدیریت تقاضای سفرمطالعه موردی: ناحیه مرکزی شهراصفهان

افزایش عرضه تسهیلات حمل و نقل شخصی علاوه بر داشتن هزینه فراوان سرمایه گذاری، باعث جذب بیشتر خودردوهای شخصی به مرکز شهر میشود و در درازمدت بر مسئله تراکم ترافیک دامن میزند، بنابراین راه حل بهینهای نیست. در این راستا اهمیت بکارگیری رویکردهای مدیریت تقاضا مورد توجه پژوهشگران حمل ونقل قرار گرفته است. در رابطه با کنترل تقاضای حمل ونقل روش های گوناگونی در سراسر جهان تجربه شده است که برخی دارای نتایج مطلوب وبا موفقیت به اجرا در آمدهاند و و برخی دارای نتایج ضعیف و در نهایت منجر به شکست طرح شده اند. در بکار گیری سیاست های حملونقلی باید نحوه نگرش جامعه هدف و بستر فرهنگی آن را برای اجرای سیاست های مورد نظر بررسی کنیم، بدین خاطر که هر شهری شرایط منحصر به فرد خود را دارد، بنابراین در برابر سیاست های متفاوت تاثیرات متناسب با شرایط خود را میپذیرد. اطلاعات دریافتی از این مرحله زمینه ساز بومی سازی سیاستهای مورد نظر در جامعه هدف و درنتیجه به دریافت تاثیر مورد انتظار از بکارگیری سیاستهای مربوطه کمک میکند. بر این اساس، این تحقیق بر مسئله نگرش شهروندان نسبت به نقش سیاست های مدیریت تقاضا در مطلوبیت فردی و کنترل سفرهای روزانه تمرکز یافته است. از آنجا که در حال حاضر سیاست های مدیریت تقاضا در شهر اصفهان بطور کامل اجرا نشده است،از روش رجحان بیان شده استفاده شد. در این تحقیق از پرسش شوندگان خواسته شد سیاست های مدیریت تقاضای سفر را ابتدا برحسب علاقه خود و سپس بر اساس میزان تاثیر آن بر عدم استفاده از خودرو شخصی در ناحیه مرکزی اولویت بندی کنند.گرایش بالای مخاطبین به سیاست های منصفانه تر و عدم تمایل به ایجاد محدودیت های غیر منعطف، از بارزترین مشاهدات این تحقیق بود

کلیدواژه ها:

سیاستهای مدیریت تقاضای سفر ، رجحان بیان شده ، رویکردعمومی