بررسی ویژگیهای میادین ایرانی - اسلامی جهت ارتقاء پاسخدهندگی فضایی باتاکیدبرالگوهای رفتاری نمونه موردی: میدان انقلاب سنندج

میدانهای شهری به عنوان مهمترین ظرف فضایی زندگی جمعی در فضای باز شهرها، نقش بسزایی در جذب مردم و ارتقای کیفیت حضور انسانی در شهرها داشتهاند. در شهر سنندج با توجه به سیر تحولات توسعه های کالبدی در ادوار تاریخی، فضاهای شهری، بسیاری از ویژگیهای شاخص خود را از جمله تعاملات اجتماعی از دست داده اند. هدف اصلی ا ین پژوهش د ستیابی به ف ضایی پا یدار با برر سی و تحل یل ک می و کیفی و تطبیق مؤلفه های سازنده فضا با معیارهای پایداری بنتلی از یک طرف و الگوهای رفتاری استفادهکنندگان از طرف دیگراست. این پژوهش یک تحقیق علمی-کاربردی است. روش های گردآوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای و میدانی و تهیه ی نقشه های الگوهای رفتاری استفادهکنندگان از طریق مشاهده مستقیم و عکسبرداری میباشد. فرضیه تحقیق این است که با تلفیق معیارهای پایداری فضای شهری و مسایل مربوط به کیفیت حضور انسان میتوان راهکارهایی برای بازخوانی میادین شهر ایرانی- اسلامی ارائه کرد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که میدان انقلاب به عنوان میدان اصلی شهر در گذشته دارای سرزندگی و محل بروز تعاملات اجتماعی، گردهم آمدن مردم، داد و ستد و غیره بوده است. رویکرد اجتماعی اینگونه فضای شهری در طول زمان و بنا به دلایلی از جمله توسعه کالبدی شهر سنندج جای گاه خود را از دست داده و امروزه باتوجه به نقصانهای نظام شهری از این فضای عمومی به عنوان یک راهحل صرفا ترافیکی استفاده میشود، که در نهایت با توجه به معیارهای هفت گانه بنتلی : نفوذپدیری، گوناگونی، خوانایی، انعطاف پذیری، تناسبات بصری، غنای حسی و رنگ تعلق و تحلیل رفتارهای استفاده کنندگان می توان به زنده سازی الگوی میادین ایرانی- اسلامی دست یافت

کلیدواژه ها:

میدان ایرانی - اسلامی ، الگوهای رفتاری ، پایداری ، ای ین بتنلی ، شهرسنندج