معرفی پارکهای جیبی واولویت بندی معیارهای آن مطابق بافرهنگ ایرانی بااستفاده ازمدل Ahp

با توجه به اینکه کاربری فضای سبز به علت گسترش بی رویه شهرها و تبدیل باغات و اراضی کشاورزی به بافت شهری با تهدیدات جدی روبه رو شده است؛ امروزه برخورداری از امکان گذران اوقات فراغت در فضاهای آزاد و سبز یکی از ارکان اصلی توسعه به شمار می آید. در واقع ایجاد فضای سبز یکی از راه هایی است که به شکلی موثر آلودگی های محیط زیست اعم از آلودگی گازی، آلودگی صوتی، بوهای نامطبوع و دیگر آلاینده های موجود در هوا و آب و خاک را کنترل کرده و محیط سالمتری را برای انسان فراهم می کند. لذا پرداختن به امر برنامه ریزی فضای سبز (پارک های شهری) به عنوان بهترین گزینه برای کاهش این قبیل مشکلات می باشد؛ که با توجه به کمبود فضای شهری و رشد روز افزون جمعیت، ایده جدید پارک جیبی ١به دلیل اشغال فضای کمتر و در دسترس بودن برای افراد محلی یکی از مناسب ترین راهها می باشد. متاسفانه به دلیل اینکه این طرح بیش تر در کشورهای توسعه یافته رواج دارد و در نقطه ی مقابل آن، شهرهای کشورهای در حال توسعه (به خصوص شهرهای ایرانی) بهره کمتری از این امر برده اند؛ بنابراین این پژوهش در نظر دارد ضمن معرفی پارکهای جیبی با شناسایی معیارهای آن و بهره گیری از مدل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP به اولویت بندی آنها با استفاده از نظرات کارشناسان متخصص ایرانی با استفاده از نرم افزار Expert choice بپردازد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، پارکهای شهری ، پارک جیبی ، تحلیل سلسله مراتبی AHP