مدیریت فضای سبزشهری درمناطق سردوکوهستانی

مدیریت، برنامه ریزی و طراحی فضاهای سبز ومناظر شهری بدون در نظرگرفتن ضوابط، معیارها، استانداردها و الگوهای مطلوب و بهینه جهت گسترش، توسعه و طراحی شهری ممکن نیست. بامدیریت فضای سبز شهری می توان هر شهری را با توجه به ظرفیت و پتانسیل موجود فضای سبز متناسب با محیط فراهم کرد. بنابراین باید متانسب با شرایط طبیعی هر منطقه و گونه های گیاهی متناسب وسازگار با آن منطقه در مدیریت و توسعه فضای سبز استفاده شود. در مناطق سرد وکوهستانی ایران به دلیل شرایط نامساعد جوی ،سردی هوا، پائین بودن دما، وجود یخبندان و... باید نوع خاصی ازگونه های گیاهی در طراحی فضای سبز این مناطق به کار گرفته شود. درنتایج این پژوهش با توجه به رشد نامورن شهرها و تخریب فضای سبز و زمینهای حاصل خیز لازم است که قوانینی اتخاذ گردد که از قدرت اجرایی برخوردار باشد و هر گونه ساخت و ساز را مشروط بر اختصاص زمینی برای فضای سبز گرداند ولی با این وجود حد سرانه فضای سبز با رشد جمعیت کاهش یافته و جوابگوی این جمعیت انبوه نبوده است. در مرحله اول نیاز است که تمام نیروی کاری سازمان تخصص لازم را داشته باشند .همچنین عدم توجه به گونه ها بومی در طراحی و کاشت و جایگزین کردن گونه های غیر بومی و وارداتی باعث گردیده علاوه بر اینکه هزینه ها را چند برابر کرده درصد موفقیت طرح بسیار پائین و دوام چندانی نداشته باشد،پس استفاده از گیاهان بومی و گونه های گیاهی بومی مناطق سرد در مرحله دوم، علاوه بر ایجاد تنوع وزیبایی همچنین در کاهش عوامل اکولوژیکی (دما ،پستی وبلندی ،بافت وساختمان خاک ،میزان بارش) .... بخصوص آلودگی های هوا وصوتی ، به دلیل نیازهای کمتر و سازگاری بیشتر از نظر هزینه نگهداری مؤثر می باشد. در این صورت یک فضای سبز موفقی با بیشترین زیبایی بصری، کارایی و پایداری و کمترین هزینه نگهداری بدست خواهد آمد

کلیدواژه ها:

مدیریت فضای سبزشهری ، پتانسیل ، گونه های گیاهی ، شرایط طبیعی ، پایداری ، مناطق سردوکوهستانی ایران