بررسی نقش تغییرمحله به مجتمع های مسکونی درافزایش ناهنجاریهای روانی نمونه موردی شهرک اکباتان

افزایش جمعیت شهرها در ایران و نیاز روز افزون آن ها به مسکن، سیاست مداران را به اتخاذ تصمیماتی واداشت که نتیجه آن طراحی و ساخت ساختمان های بلند مرتبه و مجتمع های مسکونی شد. معماران ایرانی با تقلید صرف از معماران مدرن و بدون توجه به فرهنگ و مسکن سنتی ایرانی، محله های مسکونی را به مجتمع های مسکونی تبدیل کردند. مجتم عهایی که هیچ سنخیتی با فرهنگ و سنت مردم ایران نداشت. این تغییرات با چنان سرعتی انجام یافت که مجالی برای هماهنگی تفکر ایرانیان با شیوه معماری نوین نبود و به ناچار آن را پذیرفتند. با در نظر نگرفتن جنبه های روانی مسکن و تاثیر آن بر وقوع ناهنجاری های روانی و با دور شدن شکل و ساختارخانه ها از تصور ذهنی هر ایرانی از خانه خود، این فضاها تنها به عنوان سرپناهی ایفای نقش کردند که یکی از مهم ترین علل افزایش ناهنجاری های روانی مانند افسردگی، خودکشی و. . . در ا ین مناطق شده است. شهرک اکباتان را می توان به عنوان یکی از بهترین نمودهای نفوذ تفکر مدرن بر معماری ایرانی دانست. در این متن با بررسی و جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه و یا مصاحبه رو در رو از ساکنین این شهرک در مورد مشکلات و ناهنجاری ها، سعی بر آن شده که به مقایسه این موارد با نظریه های موجود، به این سوال پاسخ داده شود که تبدیل محله ها به مجتمع های مسکونی چه تأثیری بر افزایش ناهنجاری های روانی دارد، در آخر به این نتیجه برسد که معماران چگونه طراحی کنند تا شاهد کاهش ناهنجاری های رفتاری ساکنین باشند. این مقاله در پی آن ا ست که با شناسایی و رفع عوامل ایجاد کننده ناهنجاری روانی در مجتمع های مسکونی امروزی، سهمی در پیشبرد شهر و کشور به سوی امنیت روانی و آرامش داشته باشد

کلیدواژه ها:

محله مسکونی ، مجتمع مسکونی ، شهرک اکباتان ، ناهنجاری های روانی ، امنیت