پیش بینی حجم آورد روخانه با روش استنباط فازی (مطالعه موردی زاینده رود)

دقت و پیش بینی جریان رودخانه تاثیر زیادی در بهره برداری بهینه ازمخزن سد دارد. پیش بینی حجم آورد با روشی قابل قبول عاملی برای بهره برداری مناسب تر از منبع آبی است همچنین مزایای فراوانی برای مدیریت و برنامه ریزی منابع آب دارد. این مزایا عبارتند از: بهینه سازی نیروگاههای برقی آبی، بهبود راندمان کشاورزی، ذخیره آب شرب و ایجاد تسهیلات مناسب به منظور گردشگری. اما این عملیات کار ساده ای نمی باشند زیرا عدم قطعیت موجود در مسئله پیش بینی پیچیدگی روشهای معمول را تا حدی افزایش می دهد که استفاده از این روشها را نامطلوب می سازد. در این تحقیق به منظور حل این مسئله از روش استنباط فازی استفاده شده است. این روش قادر است عدم قطعیت های موجود را به نحوی مناسب در نظر بگیرد. با وجود ساه و قابل درک بودن این روش از پشتوانه ریاضی مستحکمی برخوردار می باشد. حجم فصلی آورد زاینده رود در این تحقیق محاسبه می شود. بدین منظور سال به سه دوره زمانی ریزش برف، ذوب برف، و بقیه سال تقسیم می شود و حجم آوردها ازمدل های فازی مجزا بدست می آید. در نهایت صحت نتایج باشاخص های آماری ارزیابی می شود.

کلیدواژه ها:

پیش بینی جریان رودخانه ، عدم قطعیت ، سیستم استنباط فازی