روش های معکوس شناسایی آسیب در سازه ها

شناسایی آسیب در یک سازه از اهمیت زیادی برخوردار است. زیرا باکشف زودهنگام آسیب در سازه می توان برای تعمیر و نگهداری سازه برنامه ریزی کرد و از خرابی فاجعه بار سازه، به هنگام رسیدن خسارت به حالت بحرانی، جلوگیری کرد. برای شناسایی آسیب در سازه های عمرانی، بطور سنتی معمولا از بازرسی های چشمی استفاده می شود ولی در خیلی ازموارد بازرسی های چشمی زیاد موثر نیستند، مخصوصا اگر سازه در مرحله اولیه خسارت باشد. لذا روشهای غیر مستقیمی که بتواند به طور مداوم سازه را برای تشخیص مشکلات آن استنطاق کنند، پیش از آنکه به وضعیت بحرانی برسد، ضرورت دارند. شناسایی آسیب بدون نیاز به تخریب سازه با استفاده از پارامترهای مدی مثل فرکانسهای طبیعی توجه علاقمندان زیادی را در دههای اخیر به خود جلب کرده است. زیرا تغییر درمشخصات فیزیکی مثل سختی و جرم به علت آسیب در سازه ها، پارامترهای مدی سازه را تغییر می دهند. بنابراین مسائل شناسایی سیستمها به عنوان یکی از مهمترین مسائل مهندسی مطرح است. روشهای معکوس درحل این مسائل به طور وسیعی به کار برده می شوند. روشهای معمول حل مسائل شناسایی سیستمها مبتنی بر ریاضیات هستند و تحت عنوان روشهای محاسبه سخت نامگذاری می وشند. درمقابل این روشها روشهای دیگری تحت عنوان روشهای محاسبه نرم مطرح شده است. که از طبیعت الهام گرفته شده اند و مبتنی بقر روشهای محاسبات بیولوژیکی هستند. در این مقاله اختلاف اساسی بین این دو خط مشی در مسائل شناسایی سیستمها مورد بحث قرار گرفته است و همچنین انواع روشهای زیر مجموعه آنها معرفی شده است.

کلیدواژه ها:

شناسایی خسارت ، روشهای معکوس ، روش کمترین مجموع مربعات ، روش تفکیک مقادیر تکین ، روش شبکه های عصبی ، روش الگوریتم ژنتیکی