ارزیابی روشهای عددی مبتنی بربردار گرادیان جهت تخمین ضرایب مدلهای پیش بینی تصادفات

مدلهای پیش بینی تصادفات معادلات ریاضی هستند که تعداد تصادفات مورد انتظار دریک نوع تسهیلات معین نظیر راه ها و تقاطع ها را به صورت تابعی از ویژگیهای آن تسهیلات بیان می کند برای تخمین ضرایب این مدلها اغلب یک تابع احتمال توام مشاهدات موسوم به تابع درستنمایی براساس نوع توزیع متغیر پاسخ پواسون دوجمله ای منفی انتخاب و به کمک روشهای عددی و مبتنی برتکرار بیشینه می گردد روشهای عددی خود بدودسته روشهای مبتنی بربردار گرادیان و روشهای غیرآن تقسیم می شوند که دراین مقاله روشهای نوع اول بدلیل کاربرد وسیع آنها درمدل های پیش بینی تصادفات بررسی و با مقایسه مزایا و معایب آنها روش مناسب برای بهینه سازی تابع درستنمایی پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

مدل پیش بینی تصادفات ، تابع درستنمایی ، بهینه سازی ، روشهای عددی ، بردار گرادیان