ناپایداری های عددی در بهینه سازی توپولوژی سازه ها به روش تکاملی ESO و ارائه راهکار مناسب برای غلبه بر آنها

بهینه سازی توپولوژی سازه ها به روش تکاملی ESO و نسخه بهبود یافته آن بنام بهینه سازی تکاملی دوجهته سازه ها BESO بصورت وسیع و موفقیت آمیزی برای توزیع بهینه مواد درسازه های پیوسته بکاربرده شده است با این حال معمولا این روشها درفرایند رسیدن به حل بهینه با برخی ناپایداری های عددی از جمله تشکیل الگوی شطرنجی و مشکلات وابستگی به مش مواجه می شوند الگوی شطرنجی به پدیده ای از المان های توپر و توخالی متناوب که شبیه به صفحه شطرنج شکل یافته اند اشاره دارداصطلاح وابستگی به مش به مساله بدست آوردن توپولوژی های مختلف با استفاده از مش بندی های مختلف المان محدود اشاره دارد تاکنون روشهای متعددی از جمله روش کنترل محیط و فیلترینگ برای پرهیز از ناپایداری های عددی ارایه شده است اما این روشها دربسیاری موارد نقص می باشند دراین مقاله یک راهکار مناسب و کارا برای غلبه برناپایداری های عددی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی توپولوژی ، بهینه سازی تکاملی سازه ها ، ناپایداری های عددی ، الگوی شطرنجی ، وابستگی به مش