بررسی اثر تاخیر زمانی در کنترل نیمه فعال سازه ها با استفاده از میراگرهای هیدرولیکی

از جمله روشهای کنترل نیمه فعال سازه ها استفاده از میراگرهای هیدرولیکی می باشد که در راس مهاربندهای V یا معکوس V نصب می شوند. میراگر هیدرولیکی SSASD ، میراگر قابل بازنشانی RSASD و محرک میراگر نیمه فعال SADA از نمونه های میراگر های هیدرولیکی بشمار می آیند. وجه مشترک این قطعات در این است که با، باز و بسته شدن شیر هیدرولیکی تعبیه شده درآنها، مهاربند متصل به این قطعات می تواند به سیستم سازه متصل یا از آن جدا گردد. در این مقاله به بررسی عملکرد این سه میراگر هیدرولیکی پرداخته شده و اثر تاخیر زمانی در آنها مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه با ارائه مدل عددی یک سیستم یک درجه آزادیاثر تاخیر زمانی در عملکرد این قطعات مدلسازی شد و در انتها نیز استفاده از شبکه فازی-عصبی بعنوان راهکاری برای کنترل اثر تاخیر زمانی در این قطعات پیشنهاد گردید.نتایج این مدلسازی ها نشان می دهد که سیستم های کنترل نیمه فعال میراگرهای هیدرولیکی قادرند به نحو مطلوبی پاسخ جابجایی سازه را نسبت به حالت کنترل غیر فعال کاهش دهند. همچنین مشخص گردید که با احتساب اثر تاخیر زمانی در این قطعات سطح مطلوب عملکرد آنها تنزل می یابد و نتایج بکارگیری کنترل کنندهشبکه فازی-عصبی نیز نشان داد که از طریق پیش بینی وضعیت جابجایی سیستم می توان تا حد مطلوبی اثر تاخیر زمانی در عملکرد میراگر های هیدرولیکی را کاهشداد.

کلیدواژه ها:

کنترل نیمه فعال ، میراگرهای هیدرولیکی ، تاخیر زمانی ، کنترل سازه ها ، شبکه فازی-عصبی