بهینهسازی مخازن سطوح آبگیر منازل مسکونی در شهرها

سطوح روکش شده، پشت بام ساختمانها، سطوح خیابانها و امثال آنها در شهرها همانند مانعی در برابر نفوذ آب باران به داخل خاک و تغذیه سفره آب زیرزمینی عمل میکنند و سبب میشوند که بخش بیشتری از بارندگی به رواناب سطحی و سیلاب تبدیل شوند. از طرف دیگر اکثر شهرهای ایران برای تامین آب شرب و غیرشرب با مشکل رو به رو هستند. با جمعآوری آبهای سطحی شهر نیاز مصارف غیرشرب و آبیاری تامین میشود. از آنجایی که سطح وسیعی از مساحت شهرها را پشت بام منازل مسکونی تشکیل میدهد، حجم آب استحصالی از سطح پشت بام منازل قابل توجه است و میتواند بخشی از نیاز غیر شرب ساکنین منازل مسکونی را تامین نماید. در این روش، سطح استحصال آب باران شامل مساحت پشت بام منازل مسکونی میباشدکه به وسیله شیب پشت بام به طرف ناودانی یا چاهکهایی به سمت مخزن جمعآوری آب هدایت میشوند ومقدار مازاد آب باران جمع شده از مخزن سرریز شده و به سمت شبکههای فاضلاب انتقال مییابد. برای بهینهسازی ابعاد مخازن سطوح آبگیر که مهمترین اجزاء سطوح آبگیر منازل میباشد، ابتدا پارامترهای هیدرولوژیکی منطقه مورد نظر را بررسی کرده و بر اساس آمار بارندگی یک دوره زمانی مشخص و برای تامین درصدی از نیاز غیر شرب منازل، یک رابطه مشخص برای حجم مخزن تعریف میشود و بهینهسازی حجم بر اساس میزان ورودیها و خروجیها به کمک برنامه کامپیوتری انجام میگیرد. طراحی بهینه مخازن باعث کاهش حجم اشغال در منازل شده و به دنبال آن کاهش هزینههای ساخت را دارد، بنحوی که ساکنین بیشتری برای ساختن این نوع مخازن در منازل تشویق میشوند. بر اساس نتایج بدست آمده در این تحقیق، در مناطقی که بارندگی با توزیع زمانی مناسب دارند، میتوان به بیشترین درصد تامین نیاز غیر شرب ساکنین با ابعاد بهینه مخزن دست یافت بنحویکه ساخت آنها هم توجیه اقصادی داشته باشند

کلیدواژه ها:

مخازن سطوح آبگیر ، بهینهسازی ، سطح استحصال آب باران ، ساختمانهای مسکونی