بررسی تأثیر ابعاد در روش شیارزنی بر کنترل جداشدگی ورق FRP در تیرهای I شکل ساخته شده ازWPC

در طراحی و ساخت سازههای دریایی مانند اسکلهها استفاده از یک سازه سبک با مقاومت خوردگی بالا و هزینه پایین حائز اهمیت میباشد . در این راستا ماده WPC ساخته شده از خردههای چوب و رزین بصورت فشرده استفاده شده است که علاوه بر مزیتهای اقتصادی، خصوصیات مکانیکی مناسبی دارد. برای کنترل تغییرشکل زیاد تیرهای ساخته شده از WPC ، از ورق های کامپوزیت FRP استفاده شده است. بدین منظور برای جلوگیری از پدیده جداشدگی، روش تازه شیارزنی در قسمتهای تحتانی تیرها بکار گرفته شده است. در تحقیق حاضر 03 نمونه بصورت I شکل با مشخصات هندسی و مکانیکی یکسان مورد آزمایش قرار گرفته اند. در ابتدا بر روی سطح نمونه ها 0 شیار ایجاد شده و سپس داخل شیارها به طور کامل توسط چسب اپوکسی پر گردیدهاند. تمامی تیرها با یک لایه از ورق GFRP ، تعبیه شده در قسمت تحتانی مسلح شده و تحت آزمایش 4 نقطه ای قرار گرفتند.در این مطالعه شیارهایی با عرض و عمق متفاوت در نظر گرفته شدهاند تا اثر آن بر رفتار تیرها مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این تحقیق نشان داد که میتوان با انتخاب عمق و عرض شیار معین، جداشدگی سطحی ورق را به مقدار مناسبی به تعویق انداخت و مقاومت را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

WPC ، ورق کامپوزیتی FRP ، آماده سازی سطحی ، جداشدگی سطحی ، روش شیارزنی