طراحی تعاملی در اماکن درمانی جهت کاهش آسیبها در زلزله

علوم مرتبط با معماری و ساختمان مهمترین نقش را در کاهش تلفات در زمان بحران ایفا می نمایند. در این باره می توان به مواردی چون مقاوم سازی شهر در تقابل با زلزله، امکان سنجی اسکان موقت و لحاظ تدابیری برای سرعت بخشیدن به عملیات امداد و درمان آسیب دیدگان اشارهنمود. بر این اساس، کیفیت معماری ساختمان های درمانی، نقش بسزایی در سرعت بخشیدن به عملیات امداد و کمرنگ شدن آسیب های روانیحاصل از بحران، دارا می باشد. در این خصوص این مقاله تلاش می کند، تا با بررسی نکات حائز اهمیت در طراحی ساختمان های درمانی، همراه با توجه به تجارب ایران و جهان و در نظر گرفتن الگوهای رفتاری محتمل در زمان بحران، ضمن ارائه معیارهایی در خصوص ساختمان های درمانی، به ارائه راهکارهایی با کمک جمع بندی از نقطه نظرات معماران و مهندسان عمران و تعامل فرآیند طراحی آنها، در خصوص فضای های درمانی، ازنقطه نظر کاهش خسارات بپردازد

کلیدواژه ها:

بحران های طبیعی ، زلزله ، ساختمان های درمانی ، معیارهای طراحی ، تعامل معماری و عمران