آسیبیابی خرپاها به یاری پاسخهای ایستای دارای اغتشاش

راهکاری برای آسیبیابی سازههای خرپایی در این مقاله ارائه میشود. این روش برپایهی کمینهسازی تفاوت میان پاسخهای اندازهگیری شدهی سازهی آسیبدیده و پاسخهای بهدست آمده از الگوی تحلیلی آن است. در این فن، از پاسخهای ایستای سازه بهرهجویی میشود. شیوههای مزبور، برای برآورد خسارت در سازههای خرپایی به حل مسالهی برنامهریزی ناخطی قیددار منجر میشود. خاطرنشان میکند، برنامهریزی درجه دوم پیاپی برای حل مسالهی بهینهسازی بهکار میرود. باید افزود، دستگاههای اندازهگیری پاسخهای سازه دقیق نیستند. به سخن دیگر، پاسخهای اندازهگیری شده خطا دارند. در این مقاله، اثر خطای اندازهگیری بر روی روش ارائه شده بررسی میگردد. برای این کار، شبیهسازی مونت کارلو استفاده میگردد . نتیجهها نشان میدهند روش پیشنهادی در حضور خطاهای ایجاد شده در اندازهگیری دادهها نیز توانایی شناسایی عضوهای آسیبدیده را دارا میباشد.

کلیدواژه ها:

آسیبیابی ، پاسخهای ایستا ، ، خرپاها ، برنامهریزی ناخطی ، شبیهسازی مونت کارلو