طراحی بهینه مشاهده گر با استفاده از روش متاهیوریستیک در کنترل فعال سازهها

درکنترل فعال سازه ها یافتن نیروی کنترلی وارد برسازه یکی ازموضوعات مهم درطول اعمال باردینامیکی است الگوریتم های متنوعی دراین راستا پیشنهاد شده است متداولترین روش روش حلقه بسته مبتنی بربردارحالت کامل است که میتواند میرایی را درهردرجه ازادی سازه افزایش دهد ازطرفی استفاده ازاین روش مستلزم آن است که بردارکامل متغیرهای حالت بانصب حسگرهای سرعت و جابجایی اندازه گیری شوند با افزایش درجات ازادی درسازه ها تعدادحسگرهای مورد نیاز نیز افزایش می یابد این مساله مشکلاتی ازقبیل پیچیدگی تجهیزات افزایش قابل توجه هزینه ها وهمچنین افزایش خطا را به دنبال دارد ایده استفاده ازمشاهده گر می تواند راه گشای این مساله باشد مبنای طراحی مشاهده گر به حداقل رساندن اختلاف بین پاسخ تخمین زده شده و پاسخ واقعی سازه است دراین پژوهش به طراحی مشاهده گر بااستفاده ازالگوریتم تکاملی تفاضلی که یک روش متاهیوریستیک شهودی است پرداخته شد هاست مشاهده گر بایک حسگرجابجایی نصب شده درسازه طراحی شد سپس کنترل کننده نیز با روش تکاملی تفاضلی طراحی شد و نتایج حاکی ازکاهش قابل توجه پاسخ سازه است

کلیدواژه ها:

کنترل سازه ، حسگر ، مشاهده گر ، الگوریتم تکاملی تفاضلی