بررسی اثر پی دلتا در ظرفیت فروریزش برخورد سازه های مجاور

به دلیل منافع اقتصادی و عدم رعایت درز انقطاع اجرایی بین سازه ها، در محیط شهری سازه های مجاور هم با فاصله ناکافی مشاهدهمی گردد. لذا بررسی برخورد بین این سازه ها و همچنین اثر پی دلتا در مدلسازی از اهداف این پژوهش است. امروزه در مهندسی زلزلهبر اساس عملکرد، به دلیل پیچیدگی پدیدهی فروریزش در سازهها، در کنار اهمیت بالای سطح فروریزش بر عملکرد احتمالاتی کلسازه، ارزیابی این سطح موردتوجه قرارگرفته است. فروریزش سازه به طورکلی، به معنای از دست رفتن توانایی سازه یا بخشی از آن درتحمل نیروهای وارد بر آن، به علت خسارت و جابجایی زیاد سازه تحت نیروهای جانبی است. در این پژوهش با مدلسازی سازه هایفولادی 2، 4، 6 و 8 طبقه مجاور هم، شرایط مختلف درزانقطاع، وزن طبقات، ارتفاع و زمان تناوب متفاوت مورد بررسی قرارگرفته است.رفتار مدل های در حال برخورد دو سازه مجاور تحت اثر 78 رکوردهای حوزه دور زلزله و تحت آنالیز افزاینده دینامیکی، مورد مطالعهقرارگرفته و ظرفیت فروریزش سازه ها در شرایط مختلف ارزیابی شده اند. نتایج حاصل از تحلیل های دینامیکی افزاینده برای دو سازه درحال برخورد نشان می دهند که سازه بلند در برخورد با سازه کوتاه تر زودتر از سازه کوتاه تر فروریخته است. در بررسی برخوردسازه هایی که هر دو با جرم برابر هستند، با افزایش فاصله بین دو سازه، نیروی برخورد افزایش پیدا می کند. بنابراین در نظر گرفتن اثرپی دلتا منجر به وقوع برخورد در سازه بافاصله آیین نامه ای شده است.

کلیدواژه ها:

رخورد سازه ها ، ویسکوالاستیک خطی ، اثر پی دلتا ، ظرفیت فروریزش ، آنالیز دینامیکی افزاینده