حقوق زن از نگاه اسلام و روند پایبندی به آ در فاصله بین دو دوره

هدف کلی این مقاله از سویی تبیین دیدگاه اسلام درباره حقوق زن و از سوی دیگر بررسی تحولات ایجاد شده برایبهره مندی زنان از حقوق اسلامی شان، در دوره های پهلوی و انقلاب اسلامی می باشد. در بررسی مبانی شخصیتزن از منظر اسلام، زن و مرد از هویت واحد برخوردارند و زنان به سان مردان قابلیت رشد و استکمال دارند. شریعتاسلام در روابط انسان ها بر هویت انسانی تکیه دارد. درکشور ایران، حقوق سیاسی- اجتماعی زنان در جریان نهضتمشروطه و پس از آن مورد توجه قرار گرفت و در دوران پهلوی اول و دوم در سطح گسترده تری وارد مباحثاتسیاسی، حقوق و اجتماعی گردید آنچه در فاصله بین دو انقلاب(انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی) درباره حقوق زنایرانی اتفاق افتاد، خالی از مناقشه نبود. با توجه به بررسی های انجام شده می توان گفت زن مسلمان و جامعهاسلامی همواره به دنبال راه حلی اسلامی برای مسئله زن است راه حلی که به رفع ستم و تبعیض و رسیدن به حقوقعادلانه و رشد ابعاد مادی و معنوی شخصیت زن منجر می شود. دوره پهلوی را می توان به عنوان شکافی عمیقدانست که میان این جریان اصیل اسلام در زمینه توجه به حقوق زنان، رشد و خیزش زنان و رجعت و شکوفاییدوباره ی آنان با طلوع انقلاب اسلامی، فاصله افکند.

کلیدواژه ها:

حقوق زن ، اسلام ، دوره پهلوی ، انقلاب اسلامی