تحلیل تاویلات عرفانی در فیه ما فیه مولوی
محل انتشار: کنگره بین المللی فرهنگ و اندیشه دینی
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 894
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICCRT01_0474
تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1393
چکیده مقاله:
تأویل در یونان باستان و متون مقدس قبل از اسلام نیز سابقه دارد و با ظهور و بروز اختلافات عقیدتی در صدر اسلام و ارجاعاین عقاید اختلافی توسط هر یک از فرقهها و گروهها به قرآن کریم، باعث کاربری بیش از حد توجیه و تأویل در میاناندیشمندان اسلامی شد. از دگر سو گرایشها و رویکردهای مختلف مفسران قرآن کریم باعث شد تا هر یک بر اساس تخصصو گرایش فکری خود قرآن را تفسیر کند که از همینرو تفاسیر مختلف فقهی، کلامی، ادبی، عرفانی و... پدید آمد. باطنی-گرایان و کسانی که معتقد بودند راه رسیدن به سعادت، بکارگیری تأویل است چرا که کلام خدا رمزگونه و تمثیلی است،تفاسیری با نگاه درونی و باطنی ارائه دادند. تأویل از امور عینى است و فراتر از آن است که قالب هاى الفاظ، آن را فرا گیرد.بلکه این الفاظ، همانند مثلهایى هستند که با آوردن آنها، انسان به معناى مورد نظر نزدیک مىشود. قرآن در تمام موارداستعمال لفظ تأویل، همان واقعیت عینى خارجى را در نظر گرفته است. بر همین اساس در این مقاله تلاش شده است تا تاویلات عرفانی مولوی در کتاب «فیه ما فیه» را مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمداسماعیل عبداللهی
دانشجوی دکتری دانشکده مذاهب دانشگاه ادیان و مذاهب قم
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :