جنون در مثنوی های عطار نیشابوری و پیشینه آن تا دوره او

جنون مفهومی مبهم و پیچیده در گستره اجتماع بوده و هست که در طول تاریخ با ترازوی عقل سنجیده شده و هموارهدر برابر آن قرار گرفته است و به اقتضای زمان و مکان و شخص دارای کارکردهای متفاوت و متناسب با آن شرایط پیدا کردهاست، از جمله کارکردهای عرفانی، اجتماعی، انتقادی، طنزپردازی، سیاسی. حضور دیوانگان در مثنوی های عطار دارای دلایلمختلف و کارکردهای متفاوت است که به علت اهمیت این بحث در آثار عطار و برجستگی این موضوع و همچنین شخصیتدیوانه گون خود عطار با توجه به کارکردهای اجتماعی و عرفانی وی، در این مقاله به صورت دقیق مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته که علاوه بر توصیف آنها و شخصیت و رفتار دیوانگان عطار، دلایل حضور و نیز دلایل محبوبیت آنها در شعر عطار بیانشده است. این مباحث روشن کرده است که اولاً هیچ شاعر و هنرمندی نتوانسته است موضوع دیوانگان را این قدر هنری وپخته در آثار خود ارائه دهد و نیز این مطلب که هیچ کسی به این اندازه به این موضوع نپرداخته است و حضور دیوانه در آثارعطار از ویژگی های سبکی اوست.

کلیدواژه ها:

عطار ، جنون ، دیوانه ، شعر