ماه مبارک رمضان از منظر دین مبین اسلام

رمضان ماه میهمانی خداوند است و قرآن کتاب هدایت بشریت در یکی از شبهای قدرش نازل شده است. در این ماه درهای رحمت خداوندبرای آمرزش گناهان انسانها باز است؛ روزه گرفتن در این ماه واجب و منظور از روزه گرفتن آن است که انسان برای اطاعت فرمان خدا، از اذانصبح تا مغرب، از چیزهایی که روزه را باطل میکند خودداری نماید؛ روزه مختص به یک آئین و شریعت خاص نبوده بلکه از قبل وجود داشتهاست؛ روزه از جهت فردی و اجتماعی دارای فوائد زیادی است از جمله: معنویات فرد را بالا می برد؛ اراده و ایمان فرد را تقویت میکند؛ صبرانسان را بالا می برد، بهداشت، سلامت جسمی، روحی و روانی فرد را تامین می کند، خودسازی فردی، ایجاد اخلاص در افراد و ... نقش بهسزایی را ایفا مینماید. روزه، برای اقتصاد جامعه مفید است و همچون سدی عظیم در مقابل اسراف ها و تبذیرهای انسانی در جامعه میباشد کهمانع از شکاف و جدایی بین اقشار مختلف جامعه از لحاظ وضعیت اقتصادی گشته و یک مساوات و توازن خاص را در جامعه بین اقشار غنی وفقیر بر قرار می سازد؛ همچنین موجب میشود تا غنی ضمن اطلاع از وضعیت فقیر از او دستگیری نماید؛ روزه داری درس توحید و ولایت-پذیری را به افراد جامعه می آموزد.

کلیدواژه ها:

ماه رمضان ، روزه ، اسلام ، فرد ، جامعه