تاثیر آموزش مهارتهای ارتباطی بر اضطراب و پرخاشگری

هدف از تحقیق حاضر، تعیین میزان اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر کاهش اضطراب و پرخاشگری دانش آموزان مقطعراهنمایی بوده است. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر سوسنگرد می باشد. نمونه آماری را تعداد ۳۶دانش آموز تشکیل می داد که نمره آنها در اضطراب و پرخاشگری یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بوده و نمونه انتخاب شده بااستفاده از روش تصادفی به دو گروه آزمایش ( ۱۸ نفر) و گواه ( ۱۸ نفر) گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق، پرسشنامهاضطراب بک و همکاران ( ۱۹۹۰ ) و پرسشنامه پرخاشگری (باس و پری، ۱۹۹۲ ) بود. طرح تحقیق، تجربی با پیش آزمون- پس آزمون وگروه گواه بود. ابتدا برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردیده، سپس مداخله آزمایشی (آموزش مهارتهای ارتباطی) برای گروهآزمایش در طی ۱۰ جلسه (هر جلسه ۹۰ دقیقه) به اجرا در آمد. پس از اتمام برنامه درمانی، پس آزمون اجرا گردید. داده ها با استفادهاز روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مهارتهای ارتباطی باعث کاهشپس آزمون گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. همچنین نتایج نشان داد (p<۰/ و پرخاشگری ( ۰۵ (p<۰/ اضطراب ( ۰۰۱که تفاوت معناداری بین پس آزمون گروه آزمایش و گروه گواه در مؤلفه های پرخاشگری فیزیکی و پرخاشگری کلامی وجود دارد، امادر مؤلفه های خشم و خصومت تفاوت معناداری مشاهده نگردید.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، پرخاشگری ، مهارتهای ارتباطی