سقط جنین و مساعدت در آن در فقه اسلامی و حقوق موضوعه ایران

سالیانه زندگی و سلامت میلیون ها انسان به علت پایان بخشیدن به حاملگی های ناخواسته در معرض خطر جدی قرار می گیرد.وقوع میزان چشمگیر سقط های القایی و غیر بهداشتی در سراسر جهان و به ویژه در جوامع در حال توسعه و منجر شدن بسیاری ازاین سقط ها به مرگ و میر مادران در سنین باروری، برجای گذاردن صدها هزار ناتوانی جسمی و جنسی و .. شده است. آگاه سازیجامعه نسبت به ابعاد مختلف حقوقی و معضلات سقط جنین از اهداف این مقاله است، تا از یکسو با آشنا سازی صاحبنظران و قانونگذاران با وضعیت موجود کشور و جهان، زمینه تغییر نگرش فراهم گردد و از سوی دیگر زمینه رفع معضلات و جلوگیری از روندافزایش میزان سقط ها فراهم گردد. قانون گذار جمهوری اسلامی ایران با الهام از رهنمودهای فقه اسلامی، جنین انسان را موجودیدارای شخصیت انسانی و قابل تکریم و حمایت می داند که مانند سایر انسان ها دارای حقوقی از جمله حق حیات و سلامت است. بنابر نظر مشهور فقها، سقط جنین بعد از دمیدن روح- چهار و نیم ماهگی- حرام و نامشروع می باشد. اما این رای در میان فقها مخالفانیدارد که برخی با تمسک به قاعده لاحرج، ضرورت و اضطرار، تزاحم یا اصل تخییر، فتوا به جایز بودن سقط جنین را مجاز دانسته اند؛اما با جواز بی قید و شرط آن مخالفت نموده اند.

کلیدواژه ها:

فقه اسلامی ، جرم ، سقط جنین ، حقوق موضوعه ، ایران