معنویت درلالایی های ایران

لالایی ها کندوکاوهای عاشقانه ای هستند که با دقت در مضامین آنها می توان نگرش هر قوم را نسبت بهجنسیت فرزند و عاطفه مادران نسبت به فرزندان و، تاثیر اوضاع اجتماعی، اقتصادی نگرش های فرهنگی وباورهای قومی پیدا کنیم، که گاهی در آن گله وشکایت، نیز دیده می شود.اگر بیشتر کاوش و بررسی نماییم، گاه این شکوه ها فقط از جور همسالان نسبت به فرزندان آنان است. لالایی هاموسیقی مشترک مادران در تمامی نقاط گیتی هستند، مادرها در هر جا و به هر زبان که دارند دارای هرفرهنگی که باشند، با نغمه لالایی ها آشنا هستند، این نغمه و نوا در گوش کودکان حالتی را ایجاد می کند کهاو را به خوابی آرام فرو میبرد، گاه شاه دیم که لالایی ها برای کودکان ساخته نشده، بلکه درد دل های زناناست از جور زمانه و حالت آنان، گهواره کودک و کودک ساکت برای آنان سنگ صبوری است که می تواننددرد دل های خود را به او بازگو کنند ولی همیشه اینگونه نیست.چرا که لالایی ها یک موسیقی آوایی است و نهادی بشری دارند، ملودی هایی است که مادران می سازند یا بهتربگویم تولید می کنند، لحن های ایجادی زیبایی که کودک را به آرامش دعوت و به یک ارتباط عاطفی عمیق می کشاند.

کلیدواژه ها:

مادر ، لالایی ، آواها ، مذهب ، معنویت ، ارتباط