سنتز و شناسایی نانوکامپوزیت رسانای الکتریکی گرافت کوپلیمر پلی استایرن / پلی پیرول به کمک 4-وینیل بنزیل کلراید با روش NMRP وپلیمریزاسیون شیمیایی و الکتروشیمیایی پیرول

حلالیت و فرایند پذیری کم پلی پیرول ، کاربرد آن را در برخی موارد محدود می کند. کوپلیمریزاسیون پلی پیرول با پلی استایرن حلالیت و فرایندپذیری را نسبت به پلی پیرول خالص بهبود می بخشد. در این کار پژوهشی ابتدا به کمک آغازگر رادیکالی 2،2،6،6- تترامتیل پی پیریدین-N-اکسی (TEMPO(سنتز شده در آزمایشگاه بخش وینیل، 4-وینیل بنزیل کلرا ید در حلال تتراهیدروفوران(THFدر دمای 120 درجه سلسیوس به پلی استایرن تبدیل شد،سپس آنیون پیرول به جای اتم کلر در پلی استایرن بنزیل کلراید قرار داده شد و در نهایت پیرول با روش شیمیایی در حلال نیترومتان و دی کلرومتان به کمک FeCl3پلیمریزه گردید ، همچنین با روش الکتروشیمیایی در حضور 50میلی لیترحلال استونیتریل و الکترولیت کمکی لیتیم پرکلرات 1/0مولار پیرول پلیمریزه شد. در نهایت برای بهبود هرچه بیشتر خواص مکانیکی و شیمیایی کوپلیمر حاصل با استفاده از نانو ذرات خاک رس و با استفاده از روش ترکیب کردن در فاز محلول نانوکامپوزیت پلیمری تهیه گردید. طیف IR-FT و NMR, H گرفته شده مشخص کننده ساختار کوپلیمر مورد نظر است. رسانایی الکتریکی نانوکامپوزیت با هدایت سنج چهارنقطه ای برابر cm/021S/0 بدست آمد. خواص نانوکامپوزیت به کمک تکنیکهای TEM، XRD و GPC بررسی شد؛ پلیمریزاسیون با توزیع جرم مولکولی(D (باریک برابر 3/1 انجام گرفته است، بیشتر بودن انحلال پذیری نسبت به پلی پیرول،پخش شدن نامنظم لایه های سیلیکات نانوذرات مونت موریلونیت در زمینه پلیمر و تشکیل نانوذرات با اندازه کمتر از 70nm از ویژگیهای این نانوکامپوزیت است.

کلیدواژه ها:

پلیمر رسانای ذاتی ، گرافت کوپلیمر ، الکتروپلیمریزاسیون چرخشی ، روش NMRP