بررسی دور آبیاری و هیدروپرایمینگ بر روی صفات فیزیولوژیک ارقام لوبیا سبز

تنش خشکی به عنوان یکی از شایعترین عامل غیرزنده که گیاهان زراعی آن را تجربه می کنند، شناخته می شود. پیش تیمار بذور با استفاده از محلول های نمکی با پتانسیل های متفاوت اسمزی شیوه ای آسان و کم هزینه می باشد که به عنوان یک استراتژی متداول برای افزایش درصد، سرعت و یکنواختی جوانه زنی و بهبود کمی و کیفی محصول تحت شرایط نامساعد می باشد. این آزمایش به منظور بررسی دور آبیاری و هیدروپرایمینگ بر روی صفات فیزیولوژیک ارقام لوبیا سبز در سال زراعی 92 - 91 اجراء گردید. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی که فاکتور اصلی دور آبیاری ( 3 روز (شاهد(، 5 و 7 روز) و فاکتورهای فرعی سطوح پرایمینگ (عدم استفاده پرایمینگ و استفاده از هیدرو پرایمینگ) و ارقام (محلی جماران و اصلاح شده سان ری) بوده اند در 3 تکرار صورت پذیرفت. با توجه به نتایج مقایسه میانگین ها بیشترین میزان خاکستر در دور آبیاری 3 روز با 49 / 5 گرم و برای ارقام نیز بیشترین میزان خاکستر مربوط به رقم اصلاح شده برابر با 08 / 5 گرم بدست آمد. حداکثر میزان فسفر و پتاسیم به ترتیب با 51 /0 درصد و 03 / 1 درصد در دور آبیاری 3 روز بدست آمد. نتایج نشان داد بیشترین میزان پرولین و کربوهیدرات به ترتیب برابر با 55 /153 میکرومول بر گرم و 26 / 23 میکروگرم بر گرم مربوط به دور آبیاری 7 روز بود. نتایج نشان داد استفاده از هیدرو پرایمینگ بر روی صفات مورد مطالعه اثر گذار نبوده اما دور آبیاری و رقم بر روی صفات تاثیر گذار بوده است به طوری که رقم اصلاح شده سان ری به عنوان بهترین رقم شناخته شد. بنابراین به کشاورزان توصیه می شود از ارقام اصلاح شده همانند رقم سان ری استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

دور آبیاری ، هیدرو پرایمینگ ، ارقام لوبیا سبز ، صفات فیزیولوژیک