بررسی اثر اکوتوریسم برمیزان رواناب در پارک جنگلی طبیعیمطالعه موردی، پارک جنگلی طبیعی النگدره گرگان

رابطه بین مناطق حفاظت شده و گردشگری به اندازه تاریخچه این مناطق قدمت دارد. مناطق حفاظت شده نیازمند گردشگری هستند وگردشگری نیز به آنها احتیاج دارد. امروزه افزایش رواناب ناشی از فعالیتهای تفرجی به خصوص در مناطق پارکهای جنگلی به دلیل فشردگی خاک و افزایش عبور مرور، فرای توان و ظرفیت برد محیط، ملموس میباشد. جهت بررسی اثر اکوتوریسم در پارک جنگلی النگدره گرگان واقع در استان گلستان، دو سایت مطالعاتی )تفرجگاهی و بدون تفرج( انتخاب گشت و سپس هجده نقطه در محیط نرمافزارARCGIS10.3 به صورت کاملا تصادفی اتخاب شد که بعد از پیمایش میدانی 7 نقطه دارای کاربری بدون تفرج و یازده نقطه دارای کاربری تفرجگاهی تشخیص داده شد. برای اندازهگیری میزان رواناب از دستگاه شبیهساز بارن با پلات 2×1 متر استفاده شد، همچنین برای تعیین بافت و رطوبت اولیه خاک اقدام به نمونه برداری خاک تا عمق بیست سانتیمتری شد. نتایج نشان داد که میزان رواناب در مناطق جنگلی با میانگین 21505/57 به 30734/73 در مناطق گردشگری رسیده است که این حجم رواناب در منطقه گردشگری نسبت به کاربری بدون تفرج چشمگیر میباشد. همچنین رطوبت اولیه خاک دارای تفاوت معنی دار در سطح اطمینان 95 % نود و بافت خاک در سراسر منطقه مورد مطالعه بجز یک نقطه سیلتیکلیلوم محاسبه شد که افزایش رواناب در مناطق گردشگری را ملموستر مینماید. افزایش رواناب در بالادست شهرگرگان که رابطه مستقیم با سیلخیزی دارد نشاندهنده سیر قهقرایی اکوسیستم جنگلی و وضع نابسامان پارکهای جنگلی در ایران میباشد که جهت برنامهریزی و طراحیهای آینده بسیار حائز اهمیت و قابل توجه میباشد

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، گردشگری ، تغییر کاربری اراضی ، شبیهساز بارش رواناب ، فشردگی خاک ، پارک جنگلی