احیاء اراضی کشاورزی و کاهش آلودگی زیست محیطی در رودخانه دوغ (مطالعه موردی : حوزه آبخیز گرگان رود)

آب و خاک حاصلخیز مهمترین منابع طبیعی هر کشور و پایه و اساس حیات بشر به شمار میآیند. فرسایش خاک وتولید رسوب باعث کاهش حاصلخیزی زمینهای زراعی و در نتیجه به مخاطره افتادن حیات انسان میشود، از طرفدیگر افزایش میزان رسوب دهی حوزههای آبخیز نقش مهمی در کاهش عمر مفید سدها و کاهش ظرفیت آبگیریآنها دارد، بنابراین بررسی و مطالعهی فرسایش خاک و برآورد رسوب خروجی حوزههای آبخیز امری ضروری میباشد.در این تحقیق از رسوبات معلق رودخانه دوغ برای احیاء اراضی پایین دست کشاورزی که در سیل سال 1380 تخرب شدن استفاده می شود و این نتایج بدست آمده است .ارتفاع بستر به طور متوسط 1 متر افزایش پیدا می کند. باعث افزایش نفوذ آب به آبخوانها و تغذیه آن ها توسط این رسوبگیرها می شود . تعداد شاخه های ورودی به رسوبگیر چند تا باشد باعث می شود که رسوبات به طور یکنواخت در بستر پراکنده می شوند. کاهش رسوبات رودخانه باعث کاهش آلودگی زیست محیطی می شود. در زمان سیلاب از سرعت سیلاب می کاهد (در صورت وسعت زیاد داشتن رسوبگیر ). کاهش ورود رسوب با مخزن سد و افزایش طول عمر مفید سد ها می شود . مقدار رسوبگذاری برای هرمتر مکعب بستر رسوبگیر حدود 500کیلوگرم است .اجرای این طرح کمترین هزینه و بیشترین بازده را دارد و به فرایند و تجهیزات پیچیده ی نیاز ندارد.