نقش زنان در توسعه روستایی کشورهای در حال توسعه

در کشور ما بعنوان یکی از کشورهای در حال توسعه حدود 40 درصد از جمعیت، در مناطق روستایی زندگی می کنند و نیمی از این جمعیت را زنان تشکیل می دهند. این بخش عظیم از جمعیت کشور همواره نقش مهمی در تولیدات کشاورزی، صنایع روستایی و خدمات بر عهده داشته اند و لذا دارای سهم چشمگیری در روند رشد اقتصادی و بالطبع توسعه روستایی می باشند. از طرفی علی رغم نقش بسیار حساس و حیاتی زنان روستایی، عدم دسترسی این قشر جامعه به منابع توسعه از دیرباز یکی از موانع اصلی توسعه روستایی در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران بوده است. در این راستا یکی از سیاستهای جدیدی که امروزه از سوی سازمان های بین المللی برای افزایش نقش زنان روستایی در توسعه مورد تأکید قرار می گیرد توجه به فرایند توانمندسازی است. این سیاست از لحاظ اجرایی مبتنی بر فعالیتها و همکاریهای سازمانی زنان به منظور کسب توانایی است که البته تحقق آن منوط به اتخاذ راهکارهایی است که همگی در جهت افزایش سطح مشارکت زنان در فرایند توسعه روستایی تلاش می کنند. با عنایت به نقش مشارکتی زنان در روند توسعه، هدف این مقاله در وهله نخست آشنایی با مفهوم توانمندسازی و تبیین اهمیت این فرایند در ارتباط با زنان روستایی به منظور تسریع روند توسعه و سپس بررسی جایگاه تشکلهای مختلف زنان روستایی در کمک به تسریع روند توسعه روستایی در کشورهای در حال توسعه می باشد. نتایج این مطالعه نشان می دهد معمولاً زنانی که در قالب تشکلهای روستایی قرار می گیرند در مقایسه با زنانی که بطور فردی عمل می کنند از قدرت بیشتری برای دسترسی به منابع توسعه و کنترل بر آن برخوردار بوده و از حق انتخاب بالاتری نیز سود می برند. بنابراین تجلی سیاست توانمندسازی زنان روستایی در سایه تفکر سازمانی و در قالب فعالیتهای گروهی منسجم، خودانگیخته و هدفمند زنان آشکار می گردد.

کلیدواژه ها:

زنان روستایی ، توسعه روستایی ، توانمندسازی ، تشکل های روستایی