تحلیل عملکرد گردشگری با رویکرد کالبدی– تاریخی (مطالعه موردی:شهر تبریز)

توسعه گردشگری شهری پایدار و مدیریت خردمندانه آن هم نیازمند برنامه ریزی شهری است. توجه به بهسازی و نوسازی بافت های تاریخی شهر و دخالت در بافت قدیم همواره یکی از مسائل اساسی شهرهای تاریخی که دارای هویت و روحیه خاص بوده اند می باشد. بافت های تاریخی دارای ویژگی های منفی همچون آشفتگی سیما و منظر ،عدم دسترسی مناسب ،کمبود تاسیسات و تجهیزات شهری،آشفتگی در ساختار اقتصادی و اجتماعی و فرسودگی کالبدی- سازه ای نیز هستند. روش تحقیق در این مقاله روش توصیفی و تحلیلی و روش گرآوری داده ها استفاده شده از روش کتابخانه ای -اسنادی می باشد و همچنین مطالعه میدانی بوده و هدف از آن شناخت پتانسیل های بافت تاریخی شهر تبریز و تاثیر آن بر توریسم بوده در این تحقیق سعی بر این است تا به سولات زیر پاسخ داده شود:احیاء و باز زنده سازی بافت تاریخی باید دارای چه اصول و راهبردهایی باشد تا گردشگری پایدار را سبب شود؟ و چه راهکارهای اصولی برای ایجاد گردشگری پایدار با محوریت بافت های تاریخی در شهر تبریز وجود دارد؟ نتایج نشان می دهد که بافت های تاریخی موجود در شهر تبریز چنان که باید در بحث گردشگری پایدار موثر واقع نشده است و به دلیل نبود مدیریت و برنامه ریزی دقیق برای احیاء و نوسازی همه ساله آثار تاریخی مانند بازار تبریز که بزرگترین بازار سرپوشیده جهان می باشد و طی چند سال اخیر بارها طعمه آتش شده است،تخریب شده و توان خود را در جهت گردشگری از دست می دهند که این امر تلاش هرچه بیشتر مسئولان و ارگان های مربوطه را می طلبد.انسجام بخشی به امور مربوط به برنامه ریزی گردشگری شهر تبریز از طریق ایجاد سازمان قوی و منسجم و استفاده از مدیریت پایدار در برنامه ریزی گردشگری این شهر از راهکارهای اصولی در این پژوهش می باشد.

کلیدواژه ها:

عملکرد ، گردشگری پایدار ، گردشگری تاریخی ، تاریخ و کالبد تبریز