مبانی حقوق شهروندی در پیشگیری از جرم

کلمه شهروند شامل اتباع یک کشور است که دارای ملیت آن کشورند؛ خواه این افراد در داخل آن کشور بوده،خواه خارج ازمرزهای آن زندگی کنند.حقوق شهروندی نیز مجموعه حقوق، وظایف و مسیولیت های حاکم بر روابط و تعاملات شهرونداننسبت به یکدیگر و هم چنین قوای حاکم بر کشور است.هم چنین پیشگیری از وقوع جرم به عنوان جدید ترین رویکرد جرمشناختی و موثر ترین راه مبارزه با جرم؛امروزه جایگاه بس ارزشمندی در سیاست جنایی کشورها به خود اختصاص دادهاست.این جایگاه بلند در اثر ناکامی آموزه های کیفری و حتی دیدگاه های جرم شناختی علت شناسی و سایر تیوری های جرمشناختی و شناخت ماهیت بزهکاری و عوامل موثر بر آن و در نتیجه کنترل بزهکاری بوده است،بنابراین به منظور طراحی یکسیاست جنایی کارا در کنترل جرم لازم است شناختی صحیح و علمی از هر جرم،فرایند وقوع آن و آثار مختلف جرم بر زندگیفردی و اجتماعی مردم داشت.حقوق شهروندی نیازمند شرایطی است که زمینه های تحقق آن را فراهم آورد؛از جمله اینشرایط دموکراتیک بودن دولت حاکم و آزاد بودن جامعه مدنی واجرای اصول و قوانین مربوط به حقوق شهروندی برایشهروندان آن جامعه است.حقوق شهروندی در ایران دارای مبناهایی است؛مبنای نخستین آن را باید اصل کرامت ذاتی انساندانست.قانون اساسی،قانون آیین دادرسی کیفری،قانون برنامه چهارم توسعه و قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوقشهروندی،مبانی دیگر حقوق شهروندی در کشور ماست.حقوق مذکور با همه ضرورت خود،در زمینه های تقنینی و اجرایی،باموانع و چالش هایی روبه روست که تحقق و احیای عملی آن را با مشکل مواجه کرده است که آثار آن در موضوعات پیشگیریاز جرم ،جرم شناسی و اجرای قوانین کیفری قابل ملاحظه می باشد.

کلیدواژه ها:

پیشگیری از جرم ، سیاست جنایی ، شهروند ، حقوق شهروندی