بررسی ارزش غدایی چند فرمول مختلف سیلوی آزولا به روش آزمون گاز

آزولا سرخس آبزی کوچکی است که یک رابطه همزیستی موروی با نوعی جلبک سبز - ابی بنام «آنابینا آزولی» دارد. نتیجه این زندگی همزیستی باروری بالا و تولید پروتئین زیاد می باشد رشد انبوه آزولا در استان گیلان و لزوم برداشت آن به منظور حفظ تعادل محیط زیست، همچنین ارزش تغدیه ای ان در خوراک نشخوارکنندگان و نیز لزوم استفاده از آن بصورت خیس مصرف سیلوی آزولا راتوسط دامدارن باعث شدهاست و هدف تحقیق بررسی ارزش غذایی چند فرمول مختلف جهت تهیه سیلوی آزولا می باشد. با توجه به اینکه امکان دسترسی به آزولای تازه همیشه وجود ندارد و خشک کردن آن نیز هزینه بر است لذا استفاده از سیلوی آزولا می تواند بیشتر مورد توجه قرار گیرد اما از آنجاییکه میزان کربوهیدارت محلول در داخل ازولا خیلی کم است در این تحقیق سعی شده با اضافه کردن یکسری مواد افزودنی حاوی کربوهیدارت به آزولا سیلوهایی تهیه شود. و ارزش غذایی آنها از طریق آزمون گاز مورد بررسی قرار گیرد براین اساس انرزی قابل متابولیسم انرزی خالص شیردهی و قابلیت هضم ماده آلی در تیمار 4 (80% آزولا + 15% تفاله چغندرقند + 5% ملاس) بهترین بوده اند. در این آزمایش داده های در قالب یک طرح کاملا تصادفی و با 6 تیمار و 3 تکرار با رویه GLM یا مدل خطی عمومی و باستفاده از نرم افزار SAS ویرایش 1/9 تجزیه و تحلیل شده است. مقایسه میانگین نیز توسط آزمون توکی TUKY در سطح احتمال 5 درصد انجام شدند. همچنین فرسانجه های تولید گاز c,a+b, b,a با استفاده از نرم افزار Fcurve نسخه 6 محاسبه شد.

کلیدواژه ها:

آزولا ، سیلو ، فراسنجه ، ازمون گاز