اولویت بندی مناطق (پناهگاه حیات وحش هندورابی، منطقه حفاظت شده فارور، پناهنگاه حیات وحش و تالات بین المللی شیدور) جهت توسعه اکوتوریسم با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره MCDM

از آنجا که اکتوتوریسم ارتباط عمیقی با حفاظت محیط زیست دارد، نمی توان طبیعت گردی را بدون در نظر گرفتن و یژگی های توسعه پایدار اکوتوریسم (بوم گردی) نامید براین اساس مشخص کردن محدوده های دقیق گستره مکانی فضایی پتانسیل خاص اکوتوریسم یکی از اساسی ترین گامها در برنامه ریزی و مدیریت اکوتوریسم است که با در نظر گرفتن شاخصهای اکولوژیکی گردشگری امکان می یابد این امر به ویژه در قلمورهای جغرافیایی جزایر که عرضه و تقاضای اکوتوریسم در آن بسیار بالا است ضرورت بیشتری است در این پژوهش به اولویت بندی مناطق پناهگاه حیات وحش هندوروابی منطقه حفاظت شده فارور، پناهگاه حیات وحش و تالاب بین المللی شیدور جهت توسعه اکوتوریسم با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره MCDM پرداخته شده است. برای رسیدن به این هدف با استفاده از روش دلفی 11 معیار اصلی و 39 زیر معیار جهت اولویت بندی مناطق حفاظت شده فارور، پناهگاه حیات وحشی هندورابی و شیدور بمنظور توسعه اکوتوریسم استفاده شد که نتایج این تحقیق نشان داد منطقه حفاظت شده فارور با دقت با دریافت وزن نسبی 0/47 به عنوان اولویت اول، پاهگاه حیات وش هدوروابی با دریافت وزن نسبی 0/31 به عنوان الویت دوم و پناهگاه حیات وحش شیدور با دریافت وزن نسبی 0/20 به عنوان اولویت سوم انتخاب شدند.

کلیدواژه ها:

فارور ، شیدور ، هندورابی ، دلفی ، تصمیم گیری چند معیاره