جامعه شناسی سینمای مولف در ایران(مطالعه موردی فیلم گاو)

مطالعات بینارشتهای همواره نقش مهمی در پیشبرد یک رشته علمی محض داشته است. بدین منظور تلاش شده است تا با داشتن نگاهی متفاوت به پدیده اقتباس بین نظامهای سینما، تئاتر،تلویزیون و داستان به بررسی جامعه شناسی در سینمای ایران دهه چهل پرداخته شود. این مهم ازطریق یک اثر غیرنمایشنامهای غلامحسین ساعدی یعنی داستان چهارم از مجموعه داستان عزادارانبیل که به صورت تلهتئاتر از تلویزیون به نمایش درآمد و بعد از آن با همان بازیگران و به کارگردانی داریوش مهرجویی فیلم بلند سینمایی آن ساخته شد، صورت می پذیرد. سوالی که مطرح میشود این است که همکاری نویسنده با کارگردان و بازیگران تئاتر چه تأثیری در هرچه بهترساخته شدن فیلم گاو داشته است و همراهی این هنرمندان چه تأثیری در رشد فرهنگی و اجتماعی دوران گذاشته است؟ روابط میان تئاتر و سینما قدیمیتر از آن است که معمولا میپندارند. همچنین همکاری و همفکری نویسنده در اجرای تئاتر و نوشتن فیلمنامه و ساخت فیلم از مهمترین دلایل توجه به داستانهای ساعدی بود. روش اجرای پژوهش نظری- توسعهای است که با استفاده از اسناد کتابخانهای، کتابها، پایاننامهها، مقالات و فضای مجازی اطلاعات مورد نظر جمعآوری و با مشاهدهی فیلم و تحلیل آن اطلاعات طبقه بندی و ارزیابی شده است

کلیدواژه ها:

جامعهشناسی ، سینمای مؤلف ، فیلم گاو ، غلام حسین ساعدی ، داریوش مهرجویی