پارادایم استقرار شهرداری الکترونیک (E-municipality) ضرورتی در عصر مجازی

نقطه عطف تماس شهروند با شهرداری و نیز اولین چالش بین این دو گزینه در فضای شهرسازی شکل می گیرد و نقش و عملکرد همین فضا است که میزان رضایت مندی شهروندان و مطلوبیت عملکرد شهرداری را تعیین می نمایند.یک سیستم خدمات الکترونیکی در شهرداری، برای شفاف کردن نقش «شهر و شهروند» در راستای مدیریت شهری بسیار کارا می باشد. هدایت کوشش ها و فعالیت های داخلی در مدیریت شهری به سمت بهره گیری از ابزار فناوری های نوین در عرضه خدمات رسانی، باید از اهداف شهرداری باشد. به عبارت دیگر، شهرداری به دنبال این است که با هدایت تمامی فعالیت ها، پژوهش ها و تحقیقات در راستای مدیریت شهری به سمت دستیابی به مفهوم اطلاعات و شناساندن جایگاه آن در روند «تصمیم‌گیری» و «مدیریت» و «اجرا» حرکت کند. طرح جامع سیستم یکپارچه سازی شهرداری با هدف دستیابی به اتوماسیون واحدهای شهرسازی، نوسازی، اصناف، درآمد، اجرای قوانین و مهندسین ناظر د رشهرداری و پوشش اطلاعاتی، سه سطح هرم اطلاعات شهری (سطوح اجرایی، مدیریت و سیاست گذاری) و شهروندان، طراحی و پیاده سازی شده است. این قابلیت بزرگ، سبب می گردد که برخلاف سایر سیستم های موجود، نگهداری نرم افزار حتی الامکان توسط پرسنل شهرداری امکان پذیر باشد و استفاده کننده، آسوده خاطر و با حداقل هزینه ممکن به توسعه سیستم بپردازد. پرسشی که فرا روی مخاطبان معماری و شهرسازی، در عصر جهانی شدن قرار دارد این است که شهرهای اینده چه هویتی پیدا می کنند؟ همکاری شهرها در عصر اطلاعات چگونه است؟ چطور می توان از تجارب مختلف یا گفتگو با دیگران، برای بهبود شرایط زندگی در شهرهای آینده بهره گرفت؟ اینطور پیش بینی می شود که نسل آینده،‌در شهرهایی خواهند زیست که بر پایه تعریف کنونی از این مجموعه پیچیده، بنا شده، یا فضای نوینی به وجود خواهد آمد که در آن فرهنگ الکترونیکی، بر روابط میان افراد، حاکم خواهد شد. رقابت مهمی که بین شهرهای عصر اطلاعات وجود دارد یا خواهد داشت، رقابت، در جذب افراد متخصص خواهد بود. اکنون رقابت در جذب کسانی است که در زمینه فناوری اطلاعات، مهارت دارند. مدیریت شهری، امروز و یا در آینده سعی می کند محیطی را فراهم سازد که متخصصین راغب شوند در آن محیط زندگی کنند و در مقابل، خود را بدون دغدغه در اختیار جامعه بگذارند شهرهای ما نیز لازم است در این عصر، جایگاه خود را مشخص نمایند.