طراحی اقلیمی معابرشهری درمناطق گرم و خشک برمبنای معیار پن واردن - مطالعه موردی شهر اهواز

شهراهواز به دلیل واقع شدن دریک موقعیت جغرافیایی خاص شرایط توپوگرافی و سامانه های اقلیمی موثربرمنطقه ازاقلیم نستا گرمی برخوردار است بطوریکه دمای هوا درسردترین ماه سال به 7/2درجه سانتیگراد ودرگرمترین ماه سال نیز گاهی از46/3 درجه سانتیگراد فراتر میرود به همین جهت برخلاف بسیاری ازمناطق سردسیر کشور مساله اساسی درطراحی شهری مقابله با اثرات ناخوشایند گرما درداخلمنازل و ایجاد حداکثر اسایش درفضای باز درهنگام امد و شد مردم درسطح شهر می باشد دراین تحقیق با فرض اینکه الگوی معماری کنونی شهر اهواز با شرایط اقلیمی منطقه همساز نیست ابتدا با استفاده ازشاخصهای متداول شرایط زیست اقلیمی مناطق مختلف شهری محاسبه و ارایه شده سپس با بررسی شرایط اقلیمی دررابطه با طراحی جهت استقرار معابر شهری و ساختمان ها درفصول گرم سال برای کاستن مشکلات مربوطه با استفاده ازداده های هواشناسی سینوپتیک و ضعیت زیست اقلیمی شهر اهواز مورد بررسی قرارگرفت نتایج نشان میدهد براساس معیار راحتی بافت پن واردن مشخص گردید درصورت وزن بادبا سرعت کمتر از1/5 متربرثانیه و شرایط سابه شرایط مطبوعی دراین فضاها ایجاد میگردد با توجه به اهداف عمده طراحی اقلیمی فضای ازاد خیابان ها و معابر بهتر شده است درجهتی واقع شوند که میزان تابش آفتاب تابیده شده درسطح خیابان درمواقع گرم سال به حداقل ممکن برسد و ازکانالیزه شدن بادهای گرم درسطح خیابان جلوگیری نماید لذا باتوجه به اهمیت مقدار سایه ایجاد شده درمواقع گرم اهواز مقدار سایه ایجاد شده درسطح خیابان درتیرماه و به ازای 4متر ارتفاع دیوار حاشیه خیابان در12 جهت جغرافیایی و درساعات 8تا 16محاسبه گردید

کلیدواژه ها:

اقلیم و معماری ، معابرشهری ، اهواز ، معیار پن واردن