ارزیابی و بررسی موانع آموزش الکترونیکی در ایران

عصر کنونی را عصر ارتباطات، عصر انفجار اطلاعات، عصر فراصنعتی، عصر دان نامیده اند. در این عصر، قافله دانش و فناوری با سرعتی باورناپذیر و شگفت انگیز پیش می رود و اگر جوامع بخواهند همپای این قافله راه بسپارند بایستی حرکت کند و سنتی خویش را کنار گذاشته و آهنگی تند و سریع برای گام برداشتن اختیار کنند، که اگر جز این باشد از قافله باز می مانند و این به مفهوم گسستن حلقه ارتباط ایشان با دیگر جوامع و انزواست. در این چرخه تحولات و پیشرفت فناوری، آنچه بیش از همه جوامع بشری را تحت تأثیر قرار داده، ظهرو فناوری ارتباطات و اطلاعات است. این فناوری نظریه مک لوهان را مبنی بر کوچک شدن جهان و ایجاد دهکده جهانی محقق کرده و به گونه ای باور نکردنی، فاصله هارا از میان برداشته و ارتباطات را بسیار سهل تر از پیش در سطح جهان برقرار ساخته است. همزمان با تغییرات سریع فنون و مهارتها و ظهور پدیده های نوین در فناوری اطلاعات و تأثیر آنها بر شیوه ها و روشهای زیستن، فرآیند آموزش نیز که یکی از ارکان اساسی و بنیادین جوامع است متحول و دگرگون شده است. آموزش از راه دور سابقه ای بالنسبه طولانی دارد. آموزش الکترونیکی، همچنان که از نامش بر می آید شامل همه آموزشهایی است که با استفاده از ابزارهای الکترونیکی اعم از صوتی، تصویری، رایانه ای، شبکه ای و غیره انجام می شود. ما در این مقاله بر آنیم تا موانع آموزشی که در ایران با آن مواجه هستیم را مورد ارزیابی و بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، رایانه ، ا ینترنت ، یادگیری الکترونیکی