ارایهی یک معماری مقیاس پذیر برای شبکه نوری روی تراشه ها

در این مقاله یک معماری مقیاس پذیر برای شبکه های نوری روی تراشه ارائه میگردد که هم بندی بکار رفته تغییر یافته هم بندی اسپایدرگان بوده و با توجه به الگوریتم مسیریابی و ویژگی های هم بندی دو نوع مسیریاب طراحی گردیده، مسیریابهای پیشنهادی دارای یک ساختار نوری غیرفعال هستند که مسیریابی داده های نوری را بر اساس طول موج آنها و بدون دخالت سیگنال های الکتریکی میسر میسازند. در / این معماری از تعداد 2 n استفاده شده است (λ)طولموج . این کاهش تعداد طول موج سبب افزایش مقیاس پذیری طرح نسبت به معماری های گذشته شده است، از طول موج یک داده ی نوری به عنوان آدرس مقصد برای تعیین مسیر داده در گره ی میانی استفاده می شود و دیگر نیاز به قراردادن آدرس مقصد در بستهی ارسالی نیست، در این طرح از تکنیک WDM و مسیریابی طولموج استفاده شده است. معماری پیشنهادی از لحاظ تعداد ریز حلقهی تشدیدگر بکاررفته درآن و مقادیر Insertion loss وPower budget با معماریهای Photonic mesh , معماری مبتنی بر مسیریاب AOS مقایسه شده و نتایج بهتری را ارائهمیدهد.

کلیدواژه ها:

شبکه روی تراشه ، شبکه ی نوری ، WDM ، ریزحلقه ی تشدیدگر ، مسیریاب نوری ، مسیریابی طول موج